THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

το παράξενο ανθρωπάκι



κάποτε ακούστηκε μια ιστορία για ένα παράξενο ανθρωπάκι η φυσιογνωμία του ήταν ενός ανθρώπου με σώμα μικροκαμωμένο,είχε μακρυά μαλλιά καστανα, γενάκι αραιό ματια λαμπερά "πρασινοκαφετια". ένα απομονωμένο πλάσμα πεταμένο από τους ιδιους του τους δικούς του ανθρώπους, επειδή θεωρείτο βάρος σε εκείνους.παραταύτα αυτό είχε δύναμη μέσα του φοβερή ψυχική κι ξεπερνούσε, όλες τις φουρτούνες που του έστελνε η άσπλαχνη ζωή στην θάλασσα της καρδιας του.μεγάλωσε σε ένα μεγάλο κτίριο όπου φιλοξενούσε παιδιά παραμελημένα κι εκεί έβλεπε με πόνο ψυχής, συμπεριφορά άσχημη απο τους οικότροφους εκεί κι όλους όσους δουλεύανε σε αυτό το μέρος ,το παλικάρι έκανε υπομονή δε γινόταν κι αλλιώς.όταν βγήκε από εκεί έφτιαξε μονος σε ένα χωράφι που βρήκε ένα σπιτάκι το έφτιαξε με αγάπη και μεράκι, μια και είχε ταλέντο στο να δημιουργεί έφτιαχνε χειροτεχνήματα κι τα πουλούσε .to σπιτάκι του είχε κουκλί το φρόντιζε το αγαπούσε ένιωθε ευγνωμοσύνη ,που δε ήταν άστεγος είχε κι αυτός κάπου να ξαποστάσει.ήταν εξαιρετικός μάστορας κι ζωγράφος έφτιαχνε πράγματα, που όταν τα κοιτούσες νόμιζες πως ταξίδευες σε μέρη μαγικά.ο κόσμος που τον έβλεπε όμως να γυρνάει ,εδώ κι εκεί δε τον είχε πάρει με καλο μάτι.φίλους δε είχε αν κι το επιδίωκε όμως κανεις, δε καταδέχονταν να κάνει παρέα μαζί του. όλοι το κοιτούσαν παράξενα λόγο της διαφορετικότητας tou,de ήταν σα όλους τους άλλους ανθρώπους ,είχε χαρακτηριστικά παράξενα.είχε ένα βλέμμα σα παιδί μα πάντα θλιμμένο το πρόσωπο του, είχε μια αθωότητα κι μια αγνότητα που σπανια συναντάς.τα χαρακτηριστικά του ήταν ενός ανθρώπου αδυνατου με παράξενα ρούχα ούτε μόδα ακολουθούσε ούτε είχε τρόπους όπως όλοι οι καθώς πρέπει αλλα δυστυχώς λασποψυχοι συνάνθρωποι tou.de είχε γνωρίσει αγάπη μα την κατείχε μέσα του αυτήν ,σα φυλακτό που πήρε ως δώρο από τον δημιουργό του.η μορφή του θαρρείς κι αγκαλιάζονταν, από μια παράξενη λάπση εξωπραγματική ουρανια.ήταν ένα παιδάκι σε σώμα 40 χρόνου άντρα,αυτό πάντα χλευάζονταν και οι άλλοι τον περιφρονούσανε επιδεικτικά ,του μιλούσαν παγερά σκληρά.οι άνθρωποι το  κορόιδευαν άκαρδα  το υποτιμούσαν κι όταν του λέγαν, καμια κουβέντα καλή ήταν για να το εχμεταλεφθουν αυτό υπέμενε και δεχόταν τους άλλους ανθρώπους όπως ήταν κακοί kaloi.de σχολίαζε δε μιλούσε άσχημα για κανέναν αντίθετα έβρισκε πάντα ,κάτι όμορφο να πει για κάποιον άνθρωπο.αυτό ενοχλούσε κάποιους η θεωρούσαν ,ότι ήταν ενοχλητική η κουβέντα του η ότι τους κορόιδευε.οι άνθρωποι δε αποδέχονταν συμπεριφορές αυθόρμητες παιδικές ,με αγνότητα και απλότητα είχαν δικούς τους κανόνες.έτσι ότι κι αν έκανε αυτή η ψυχή την αποκρούαν την διώχναν μακρυά χωρίς να σκεφτούν, ποσο πληγές της προκαλούσανε.αυτό το ανθρωπάκι είχε γνωρίσει, μισος κακια θυμο πόνο και αδιαφορία σκληρή.όμως κατά έναν παράξενο τρόπο αυτό εκεί ήξερε τι σημαίνει αγάπη κι την έδινε με κάθε τρόπο όπως μπορούσε κι η χαρά που έπαιρνε όταν έβλεπε ,το καλο που προσέφερε δε λέγεται.έκανε σα να είχε όλα του κόσμου ,τα πλούτη έκλαιγε από χαρά στριφογυρνούσε τραγουδούσε χαρούμενο.τα βραδια για αυτόν τον άνθρωπο ήταν τρομερά μοναχικά έκλαιγε πολύ συχνά κι πονούσε, που όλοι τον απορρίπταν κι του φέρονταν λες κι ήταν ένα σκουπίδι.αυτός ο άνθρωπος εκεί όμως δε παραιτούνταν λες κι μια θεία δύναμη τον εφοδίαζε πάλι με δύναμη και ξανά έδινε από της καρδιας του ,τα βάθη αγάπη και βοηθούσε οποιον του το ζητούσε.οποιον έβλεπε ότι είχε ανάγκη τον πλησίαζε τον αγκάλιαζε κι τον παρηγορούσε με ολόψυχη sumponia.de γνώριζε από πονηριά και "ιστοροβουλια" ούτε ήξερε τι σημαίνει αγάπη με ανταλλάγματα ήξερε ότι έπρεπε να βλέπει όλο το κόσμο, όπως τον ίδιο κι να φέρεται σε όλους όπως φέρονταν στον εαυτό του.δε ήξερε τι θα πει η λέξη εγώ, μα ήξερε τι σημαίνει η λέξη ΕΜΕΙΣ.ποτε δε πρόσεχαν ότι στα λόγια του κι την γλυκύτητα του ,δε υπήρχε ποτε δόλος η κακοπροαίρετη στάση.όσοι κακολογία έτρωγε αυτό το παράξενο πλάσμα δε επηρεάζονταν το θεωρούσε δεδομένο γιατί ,ήταν περίεργος κι "γιαυτο" οι άλλοι δε το καταλαβαίνανε.αυτό το γλυκό ανθρωπάκι με την παιδική ψυχή έδινε απλόχερα αγάπη παντού οι άλλοι δε είχαν μάθει, τι είναι αγάπη κι δε την δέχονταν ούτε την katalavainane.de φταίγαν αυτοί απλά ποτε κάποιος δε τους έμαθε τι είναι αγάπη μάθαν μόνον πως να exmetalevonte " τους άλλους κι πως να ασχολούνται ,μόνον με τον εαυτό τους.έτσι με έναν χαρακτήρα με στραβά πρότυπα και γνώσεις λανθασμένες, δε καταλάβαιναν τι είναι αγάπη pragmatikh.o παράξενος άνθρωπος κάποια μέρα έφυγε από την ζωή,όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται πως έτσι πέθανε  ξαφνικά ???τι έγινε πολύ άξαφνα έφυγε από τον κόσμο αυτόν.όσο κι αν φαινόταν παράξενο όλοι θορυβηθήκανε είχαν χάσει τον άνθρωπο, που θέλαν και μη ήταν μέρος της ζωής τους όσο κι αν τον αποδοκιμάζανε.άρχισαν να συνειδητοποιούν ποσο άσχημα είχανε φερθεί σε αυτό το παράξενο, πλάσμα με τα αθώα  ματάκια.άρχισαν να θυμούνται πράγματα που είχανε ξεχάσει τελείως πως στην ζωή εκτος από το ρηχο είναι υπάρχει η ουσία του εμείς .ένας σοφός που άκουσε την ιστορία του παράξενου αυτού ανθρώπου είπε πως αυτή η ψυχή, ήταν από άλλον κόσμο όχι από τούτον.έτσι ο θεός το πήρε στην αγκαλιά του επειδή είδε ποσο πονούσε και υπέφερε γιατί ήταν διαφορετικός που αυτό ήταν ευλογια, όχι μειονέκτημα που του το είχαν κάνει οι άλλοι να fenete.is "ανάμνηση του ανθρώπου με τα αγνά ματια και την υπεροχη ψυχή, άρχισε ο κόσμος να τον μιμείται.ήταν το λιγότερο που "μπορεουσαν" να κάνουν, ως εξιλέωση για το κακό που του είχαν κάνει.όλοι οι άνθρωποι κάθε πρωί λέγαν σήμερα είναι μια νέα μέρα ξεκινώ με προσφορα στον συνάνθρωπο μου.


-------------------------------------


Δεν ξέρω αν αυτό το είχες σκεφτεί ως στόχο ζωής μέσα στα πολλά που σκέφτεσαι. Να νιώθεις, δηλαδή, κάποια στιγμή μια τέτοια ανάπαυση με τον εαυτό σου και να κάτσεις στο σπίτι σου, να περπατήσεις στους δρόμους της πόλης σου, να πας μια βόλτα, να κοιτάξεις, ας πούμε, τις βιτρίνες, να κοιτάς τα μαγαζιά, να δεις ένα βιβλιοπωλείο, να πας κάπου μόνος και να μη νιώθεις μοναξιά!




Να πας κάπου χωρίς κόσμο και να ‘σαι ευτυχισμένος· και να νιώθεις ότι έχεις μια παρέα, την παρέα του εαυτού σου. Όχι, όμως, ως ναρκισσισμό, όχι, όμως ως μια ενασχόληση με τον εαυτό σου, (ότι εγώ είμαι πολύ σπουδαίος και εγώ δεν έχω ανάγκη κανένα). Όχι έτσι περιφρονητικά για τους άλλους· ούτε εγωιστικά για τους άλλους, αλλά ως πληρότητα. Νιώθω μέσα μου πληρότητα. Η αξία μου δεν αποκτάται από τους άλλους. Η αξία μου είναι μεγάλη, επειδή υπάρχει μέσα μου η σφραγίδα του Θεού. Επειδή υπάρχει μέσα μου η εικόνα Του, η χάρη Του, η ψυχή που μου χάρισε ο Θεός· η πνοή Του. Αυτό μου δίνει αξία. Όχι το τι θα μου πουν οι άλλοι. Αν οι άλλοι, δηλαδή, με βρίσουν είμαι ένα τίποτα και αν οι άλλοι με ανεβάσουν στα ουράνια κάτι αξίζω;





Όχι. Αξίζεις! Αξίζεις επειδή είσαι πλάσμα του Θεού. Δημιούργημα του Θεού. Επειδή σε αγαπάει ο Θεός και όλος ο ουρανός ασχολείται μαζί σου και σ’ αγαπά μαζί σου και σ’ αγαπά και σε φροντίζει και σου δίνει σημασία. Κανείς σήμερα να μη σε πάρει τηλέφωνο. μα κανείς να μη σου μιλήσει, έχεις μία φοβερή δυναμική μέσα σου. Έχεις μία αξία, μια προσωπικότητα. Είσαι ένα πλάσμα όμοιο του οποίου δεν υπάρχει σε όλη τη γη. Δεν υπάρχει κανένας, καμία, σαν και εσένα. Με τα δικά σου γνωρίσματα, με τα δικά σου χαρίσματα, με τα δικά σου προβλήματα, με τις δικές σου ιδιορρυθμίες, ιδιοτροπίες, με το δικό σου χαρακτήρα. Είσαι αυτός που είσαι. Είσαι αυτή που είσαι και αξίζεις! Κι αξίζεις! Και σ’ αγαπάει ο Χριστός και θέλει να σε δυναμώσει!



Αυτή η λέξη, «να ‘χεις δυνατή ψυχή». Να ‘χεις μια προσωπική σχέση με το Χριστό. Επαναλαμβάνω: να βρεις τη χρυσή τομή. Προσωπική σχέση που δεν σε απομονώνει από την κοινωνία των αδελφών σου. Από τους πιστούς της ενορίας σου, για παράδειγμα. Από μια ομιλία που πηγαίνεις, από τις σχολές γονέων, από μια συγκέντρωση που πηγαίνεις με άλλους πιστούς. Δεν θα απομονωθείς. Αλλά και, όταν πηγαίνεις εκεί, να μην πηγαίνεις εκεί για να αποκτήσεις αξία. Η αξία σου δεν αποκτάται από τέτοια πράγματα. Έχεις αξία! Και καθηλωμένος να είσαι σε ένα κρεβάτι και σ’ ένα καρότσι να κάθεσαι επάνω, άρρωστη, και να μην μπορείς να κουνηθείς και να ‘σαι γεμάτος με σωληνάκια, έχεις αξία! Και ας μη σου δώσει κανένας σημασία…



Αυτό είναι εύκολο να το λες και εύκολο να το ακούς. Το μεγαλείο είναι να αναβλύζει αυτό από μέσα σου και να το καταλαβαίνεις. Είναι δύσκολα πράγματα αυτά. Είναι μερικά πρόσωπα στο Ευαγγέλιο, που όταν διαβάζω, τα περιστατικά, το πώς φέρθηκαν, πώς κινήθηκαν, πώς μίλησαν στο Χριστό, πώς έζησαν, με πείθουν ότι είχαν μία τέτοια προσωπικότητα. Δυνατή ψυχή. Γενναία ψυχή. «Θα πάω να βρω το Θεό και να ‘χω μία σχέση μαζί Του. Ασχέτως τι θα κάνουν οι άλλοι. Δε μ’ ενδιαφέρει πώς θα με δει ο κόσμος. Τι θα πουν οι άλλοι για μένα. Έχω δυνατή ψυχή. Έχω πίστη στον εαυτό μου ότι μπορώ να πλησιάσω το Θεό μου». Με αυτή την έννοια.



Αν και πάλι, αυτό ο Θεός το χαρίζει· αλλά δεν είμαι ένας άνθρωπος διαλυμένος, άβουλος, χωρίς τη δική μου δυναμική. Δεν περιμένω τους άλλους συνέχεια να με σπρώχνουν.



[…] Δεν μας βοηθούν οι άνθρωποι. Δεν μας σώζουν οι άνθρωποι. Πάρ’ το απόφαση. Ξεκόλλα από ανθρώπους. Δυνάμωσε την ψυχή σου και απόκτησε μια προσωπική σχέση με τον Θεό. Άσ’ τους ανθρώπους να σου δώσουν αυτό που έχουν, αλλά μη ζητάς περισσότερα που δεν έχουν· και ταυτόχρονα αγάπα τους όλους. Θα τους αγαπάς όμως με τον σωστό τρόπο πλέον. Θα τους αγαπάς, θα τους συμπονάς, θα ‘σαι σε επαφή μαζί τους, δεν θα απομονώνεσαι, αλλά θα ξέρεις ότι δεν έχω να πάρω κάτι περισσότερο από σένα. Υπάρχει ο Θεός μου. Αυτόν ζητώ.





Απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένη ομιλία

Αποδελτίωση: π. Ανδρέα Κονάνου, Αθέατα Περάσματα 1: Δυνάμωσε την ψυχή σου, έκδ. Σωματείου Παναγία Γάλαξα η Θαλασσοκρατούσα


-------------------------------------


όταν την ψυχής σου το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα,
και βρεθείς στου άδη σου το μαύρο στην καρδιά σου.
κλείσε τα μάτια και χαμογέλα,
εκεί στης σιωπής την μοναξιά στέκει και σε θωρεί η Αγάπη.
στέκει και σου κρατά δύο στεφάνια, δεμένα με μία λευκή κορδέλα,
είναι τα δαχτυλίδια του γάμου ενός νυμφίου ξεχασμένου μέσα στο μαύρο,
είναι η αγκαλιά η αιώνια, που σε γνώριζε πριν εσύ αυτήν.
όταν το ρολόι της ψυχής σου χτυπήσει μεσάνυχτα .
εσύ χαμογέλα....
ο ουρανός θέλει τόσα πολλά να σου πεί.
μέσα στην σιωπή. 

ιωαννης .β

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

νιώσε την αγάπη σου μιλάει άκουσε την ,η αλήθεια σου φανερώνεται εμπρός, στα ματια σου δες την.

 

 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ




ΠΛΑΤΩΝΑΣ

ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα.

Ο παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα.

ΣΟΛΩΝ

Οὗτος ἐστιν ἀπό οὐρανῶν βεβηκώς, φλογός ὑποβαλών ἀθάνατον πῦρ. ὅν τρέμει οὐρανός γῆ τε θάλασσα, τάρτατοι καί βύθιοι δαίμονες, αὐτοπάτωρ τρισόλβιος.

Αυτός είναι ο όποιος ήλθε από τους ουρανούς, αφού υπέταξε το αθάνατο πυρ της φλογός. Αυτόν τρέμει ο ουρανός, η γη και ή θάλασσα, οι τάρταροι και οι υποχθόνιοι δαίμονες, τρισμακάριος ο ίδιος ο Πατέρας.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Ακάματος φύσις Θεού γεννήσεται ουκ έχουσα αρχήν. Εξ αυτού δε ο πανσθενής ουσιούται Λόγος.

Ακατάβλητος φύσις Θεού θα γεννηθεί που δεν έχει αρχήν. Από αυτόν λοιπόν αποκτά ουσία ο παντοδύναμος Λόγος.

ΕΡΜΗΣ

εἰ μή πρόνοια τις τοῦ τῶν πάντων κυρίου, οὐ μήν τόν λόγον τοῦτον ἀποκαλύψαι ἠβούλοντο· οὐδέ ὑμᾶς τοιούτοις ἔργοις κατεῖχεν, ἵνα περί τούτων ἐρωτήσητε. οὐ γάρ ἐφικτόν ἐστιν εἰς ἀμυήτους τοιαῦτα παρασχέσθαι μυστήρια· ἀλλά τῷ νοΐ ἀκουσάντων ἀκούσατε· ἐν μόνον ἦν· φῶς νοερόν πρό φωτός νοεροῦ, καί ἦν αὐτά ἕνωσις ἐκ τοῦ νοῦ φωτί καί πνεύματι. τά πάντα ἐξ αὐτοῦ, καὶ εἰς αὐτόν, εἰς γόνιμον ἐκ γονίμου, κατελθών ἐπί γονίμῳ ὕδατο ἔγκυον τό ὕδωρ ἐποίησεν. γῶ γὰρ ἐφετμεύω τρισένα μόνον ὑψιμένδοντα θεόν, οὗ λόγος ἄφθιτος ἐν ἀδαή κόρη ἔγκυμος ἔσεται…»

Εάν δεν υπήρχε η πρόνοια του Κυρίου όλων, δεν θα ήθελαν να αποκαλύψουν τον λόγο αυτόν, ούτε εσάς θα τοιαύτη επιθυμία δια να ρωτήσετε αυτά. Διότι δεν είναι δυνατόν εις αμύητους να παραδίδονται τοιαύτα αλλά αφού κατανοήσατε με τον νου ακούσατε. Ένα και μοναδικό ήταν Φανερό, το όποιον προϋπήρχε του νοερού Φωτός· και ήταν αυτά ένωση από του Νου δια του Φωτός και του Πνεύματος. Τα πάντα εξ αυτού και εις αυτόν, αφού κατήλθε εις γόνιμο (φύση) εκ γονίμου (Φύσεως), εις γόνιμο ύδωρ, έγκυον κατέστησε το ύδωρ. Διότι εγώ αναγγέλλω τρισυπόστατον ύψιστον Θεόν, του οποίου ο άφθαρτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις κόρην ανυποψίαστη.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

θεόν σέβου καί μάνθανε. μή ζήτει δέ τις ἐστι καί πῶς; οὐ γάρ ἔστιν ὅτε οὐκ ἔστιν, ὡς ὄντα τοῦτον σέβου καί μάνθανε. ἀσεβής γάρ τόν νοῦν ὁ θέλων μανθάνειν θεόν. 

Να σέβεσαι τον Θεό και να κατανοείς. Μην ζητείς (να μάθεις) ποίος είναι, και πώς. Διότι ουδέποτε είναι ανύπαρκτος, ως υπάρχοντα λοιπόν να τον σέβεσαι και να τον αντιλαμβάνεσαι. Διότι είναι άσεβης αυτός ο όποιος θέλει σύμφωνα με τον νουν να εξακριβώσει τον Θεό.

ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ

ὁ παλαιός νέος, καί ὁ νέος ἀρχαῖος, ὁ πατήρ μόνος, καί ὁ μόνος πατήρ, τό ἕν τρία καί τά τρία ἕν. ἄσαρκον σαρκικόν. γῆ τέτοκε τόν οὐράνιον βασιλέα. 

Ό παλαιός νέος και ο νέος αρχαίος. Ο Πατέρας μοναδικός, και ο μοναδικός Πατέρας. Το ένα τρία, και τα τρία ένα. Άσαρκο, ένσαρκο. Η γη γέννησε τον ουράνιο βασιλέα». 

ΑΠΟΛΛΩΝ

Ὅσα μέν πρὸς ἀρετήν καί κόσμον ὀρώρετε ποιεῖν, ποιεῖτε. ἐγώ γάρ ἐφετμεύω τρισένα ὑψιμέδοντα. οὗ λόγος ἄφθεγκτος ἐν ἀδείω κόρη ἔγκυμος ἔσται, ὥσπερ πυροφόρον τόξον ἅπαντα κόσμον ζωγρήσας, πατρί, προσάξει δῶρον. Μαρία δέ τό όνομα αὐτῆς.

Όσα σχετικά με την αρετή και την κοσμιότητα παρακινείτε να κάνουν, πράττετε και σεις. Διότι εγώ προφητεύω κυβερνήτη με τριπλή υπόσταση εις μίαν. Του οποίου ο ανείπωτος Λόγος θα κυοφορηθεί εις ανυποψίαστη κόρη, όπως ακριβώς το πυρφόρο τόξο, αφού αιχμαλωτίσει όλον γενικώς τον κόσμο, θα τον προσφέρει ως δώρο εις τον Πατέρα. Μαρία σε το όνομα αυτής.

ΣΙΒΥΛΛΑ Η ΚΥΜΑΙΑ

«δή τότε και μεγάλοιο θεού παίς ανθρώποισι, ήξοι σαρκοφόρος, θνητοίς ομοιούμενος εν γή. Τέσσαρα φωνήεντα φέρει, τα δ’ άφωνα εν αυτώ δισσών αγγέλων, αριθμού δ’ όλον εξονομήνω. Οκτώ γαρ μονάδας, τόσας δεκάδας επί τούτοις ηδ’ εκατοντάδας οκτώ, απιστοτέροις ανθρώποις, ούνομαι δηλώσει. Σύ δ’ ΄ενί φρεσί σήσι νόησον»

Και τότε ο Υιός του μεγάλου Θεού θα έλθει στους ανθρώπους με σάρκα, ομοιάζων με τους θνητούς στη γή. Τέσσερα φωνήεντα θα φέρει, το δε άφωνον φανερώνεται σε αυτόν διπλό, και όλον τον αριθμό θα αποκαλύψω. Οκτώ μονάδες, τόσες δεκάδες επί αυτών και οκτώ εκατοντάδες, το όνομά του θα φανερώσει στους απίστους. Εσύ δε κατανόησέ το καλά στο νού σου.
Ο Άγιος Νικόδημος δίνει το εξής λεξαριθμικό άθροισμα : I Η Σ Ο Υ Σ = 10+8+200+70+400+200 = 888


αυτό κι αλλα πολλά πανέμορφα καλούδια φιλοξενεί αυτή εδώ η ιστοσελίδα ,όπου αναγράφεται πιο κάτω απολαύστε υλικό μοναδικό βιντεάκια συγκλονιστικά.ένα ιστολογιο εξίσου πολύ όμορφο όπως αυτό εδώ που έχει μαζέψει ,την σοφια και την γλυκύτητα του θεού από στόματα ,ανθρώπων που έχουν ψυχές μοναδικές. όλα μυρίζουν θεός στειλτετα κι σε άλλους να διαδοθούν, μηνύματα αγάπης και σοφα  λόγια διαστόματος άγιων πατέρων.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Τι θα μου έλεγε ο Ιησούς σήμερα ;

«Ψυχή, που λαχταράς να ακούσεις το λόγο μου, δεν είναι ανάγκη να ξέρεις πολλά ούτε να κάνεις κάποιες ειδικές σπουδές ή να πάς σε κάποια σεμινάρια, για να ευαρεστήσεις ενώπιον μου. Αρκεί να με αγαπάς πολύ Και να είσαι έτοιμη να κάνεις το θέλημα μου, γιατί αυτό είναι για σένα σωτήριο. » .-Ναι, Κύριε μου Ιησού. Έτσι είναι. Κι εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω, όσο κι ...αν πέφτω. Όμως φροντίζω να σηκώνομαι με τη χάρη Σου. Λοιπόν Σε ακούω, Κύριε. . « Μίλα μου, ψυχή αγαπημένη, που λες πώς με αγαπάς, όπως θα μιλούσες στη γλυκειά σου μανούλα , όταν σε είχε στη θερμή της αγκαλιά , ή στα γόνατα του αγαπημένου σου πατέρα και ένιωθες τους χτύπους της καρδιάς τους της γεμάτης αγάπη για σένα ». .Και σε ρωτώ: Δεν έχεις κάποια... ... παραγγελία να μου κάνεις ; . . . Πες μου τα ονόματα των γονιών σου, των συγγενών σου, των φιλικών σου προσώπων, των προσώπων, πού έτσι ή αλλιώς βρίσκονται στο περιβάλλον σου ,στη δουλειά σου, στις κοινωνικές σου σχέσεις. Και μετά τα ονόματα ανάφερε μου τι θέλεις να κάνω για το καθένα. Δεν έκανε το ίδιο ο Ίάειρος ; . . . Δεν έκανε το ίδιο ένας πονεμένος πατέρας για τον δαιμονισμένο γιο του ; Δεν μου ανέφερε δακρυσμένη ή Χαναναία μάνα για την κόρη της ; Δεν έκραξαν σε μένα οι δυο τυφλοί ζητώντας να τους χαρίσω το φως τους ; Το ίδιο Και τόσοι άλλοι, τόσοι άλλοι ; Πες μου λοιπόν τι θέλεις για αυτούς , και ζήτα το με θέρμη πολλή και πίστη ταπεινά και επίμονα. Αγαπώ πολύ τις ευγενικές καρδιές, πού λησμονούν τον εαυτό τους χάριν των άλλων. .Μίλα μου , για τους φτωχούς, πού θέλεις να ελαφρύνεις την κατάσταση τους για τους αδικημένους, πού καταπιέζονται για τους συκοφαντημένους, πού δεν μπορούν να αποδείξουν την αθωότητα τους για τους αρρώστους, πού υποφέρουν γιο τους κακούς, πού θα ήθελες να μεταστραφούν στο καλό για τους μοναχικούς, πού μαραζώνουν στη μοναξιά τους για τους απογοητευμένους από τη ζωή για τους βυθισμένους στο βούρκο της αμαρτίας και περικλεισμένους στη φυλακή των παθών τους. για τους ποικίλως ψυχικά άρρωστους για τα πρόσωπα, πού κάποτε σε αγαπούσαν, αλλά τώρα απομακρύνθηκαν από σένα, αλλά τόσο πολύ θα ήθελες να ξανάρθουν πάλι κοντά σου . Για όλους, για όλους και όλα, πού νιώθεις την ανάγκη να πεις θερμόν έναν λόγο, ένα αίτημα ιερό, μια ικεσία ολοκάρδια. .Μην ξεχνάς πώς έχω υποσχεθεί να ακούω κάθε προσευχή, πού αναδύεται από τα βάθη της καρδίας , και που με τα φτερά της αγάπης με ταχύτητα αφάνταστα πιο μεγάλη από το φως διασχίζει τα άπειρα ύψη και φτάνει μπρος στον Ουράνιο θρόνο μου ως ευαρεστη και ιερή προσφορά. .Δεν έχεις να μου ζήτησης κάποιες χαρές ; . . . Γράψε, αν έτσι το θέλεις, έναν κατάλογο, όσο μακρύς κι αν είναι, όλων όσα λαχταράς, όλων των αναγκών σου και ανάφερε της στην αγάπη μου. Όχι πώς δεν τα ξέρω όλα. Τα ξέρω όλα προτού καν να τα έχεις συνειδητοποιήσει. Όμως θέλω να τα ακούσω με τη δική σου φωνή. Θέλω να μου πεις ελεύθερα και άγαπητικά ότι και όπως το νιώθεις, ότι και όπως και όσο το λαχταράς. Και πες μου, ψυχή αγαπημένη, με όλη την απλότητα, ότι είσαι δούλη των αισθήσεων σου, σκλάβα των παθών σου, δέσμια της υπερηφάνειας σου, πληγωμένη από την ευθιξία σου, εγωιστική όσο δεν το φαντάζεσαι, χαλαρή χωρίς προηγούμενο, φιλύποπτη χωρίς λόγο, φίλαυτη χωρίς όρια, αδιάφορη και αμελής, δυσκίνητη σαν παράλυτη, δεμένη πολύ με τον κόσμο, ολιγόπιστη στις δοκιμασίες σου, πάμφτωχη σε αρετές, με ασήμαντη πνευματική πρόοδο και ό,τι άλλο. .Και ζήτα μου να έρθω να σε βοηθήσω στις προσπάθειες, που κατάβάλλεις, στις πτώσεις σου, στις αγωνίες σου, στις απογοητεύσεις σου. Φτωχό μου παιδί, ξέρω την κατάσταση σου πιο καλά από σένα, αλλά πρέπει εσύ να έκθεσεις τον εαυτό σου ενώπιών μου . Διστάζεις; Μα γιατί; Λησμονείς πώς πολλοί άγιοι μου, πού τώρα ζουν ένδοξοι στον ουρανό μαζί μου, είχαν τα ίδια ή και χειρότερα πάθη και ίδιες και σημαντικότερες πτώσεις και αμαρτίες; Μη ξεχνάς κάποια Μαρία Αιγύπτια, κάποια Ταισία κάποια Πελαγία, κάποιους Ζακχαίους και ασώτους, κάποιους μεγάλους αμαρτωλούς όλοι αυτοί σιγά σιγά διορθώθηκαν, αγιάστηκαν , σώθηκαν, δοξάστηκαν. .Μη διάτασεις ακόμη να μου ζήτησεις ό,τι καλό και για το σώμα σου, το μυαλό σου, ολόκληρο το είναι , δηλαδή υγεία, ευεξία, σωστή λειτουργία του λογικού σου, εσωτερική ισορροπία, αισιοδοξία, δυναμισμό, επιτυχία στις τίμιες προσπάθειες σου και ότι άλλο νιώθεις ως πιεστική ανάγκη. Μπορώ όλα να σου τα δώσω, αρκεί όλα, ή κάποια από αυτά, να είναι όντως απαραίτητα για τον αγιασμό και τη σωτηρία σου. .Πρόσεξε όμως τα μέτρα μου δεν είναι γήινα, αλλά Ουράνια. Μετρώ με μέτρο τη μακαριότητα του Ουρανού, με έκταση την αιωνιότητα... Τι θέλεις όμως για σήμερα; Πες μου το. Και αν σε συμφέρει αληθινά, θα το έχεις. Και ξέρεις πόσο θέλω το καλό σου! Δεν έχεις κάποια σχέδια και προοπτικές ; ... Ανάφερε μου τα όλα. , Αφορούν το τώρα το μέλλον σου, τη δουλειά σου, την τακτοποίηση σου στη ζωή, θέλεις να προσφέρεις κάποια χαρά στους γονείς σου, στα μέλη της οικογένειας σου, σε ψυχές, πού συνδέονται μαζί σου, σε κάποιους, πού δοκιμάζονται πολύ; Σε ότι τέλος πάντων; Κάνε το χωρίς δισταγμό. .Ως προς εμένα δε, ψυχή μου αγαπημένη, δεν έχεις κάποιο ενδιαφέρον ιδιαίτερο για την μαζί μου σχέση τους; Δεν θέλεις να κάνεις κάτι πολύ καλό για τα φιλικά σου πρόσωπα, για όσους αγαπάς πολύ, αλλά με έχουν ξεχάσει; Πες μου ποια είναι τα ενδιαφέροντα σου και τα κίνητρα, πού σε ωθούν, και ποια μέσα θα ήθελες να χρησιμοποίησεις για το καλό τους... .Κατάθεσε μου τις αποτυχίες σου και ζήτα μου να σου υποδείξω τις αιτίες τους. Τι σε ενδιαφέρει για το έργο σου; Είμαι, παιδί μου, Κύριος των καρδιών και μπορώ να τις οδηγήσω, όπου θέλεις, σύμφωνα βέβαια πάντα με τις αρχές, πού κατέγραψα με το αίμα μου πάνω στον σταυρό. Και θα τους φέρω σιγά σιγά κοντά σου, συνοδοιπόρους σου, αρκεί να μην προβάλλουν πεισματικά εμπόδια, γιατί ποτέ δεν καταπατώ το δώρο της ελευθερίας, πού τους χάρισα. Δεν έχεις στεναχώριες , Ω ! Παιδί μου αγαπημένο ... . Πες μου τις στενοχώριες σου με κάθε λεπτομέρεια. Τι σε κάνει να κουράζεσαι, να απογοητεύεσαι, να δυσκολεύεσαι, να στενοχωριέσαι; τι ή ποιος τσαλακώνει την καρδιά σου; Ποιος έχει συντρίψει τη φιλαυτία σου; Ποιος σε υποτίμησε ή σε περιφρόνησε; Πες μου τα όλα, όλα χωρίς δισταγμό. .Θα σε ανακουφίσει αυτό. Και τελειώνοντας την αναφορά σου αυτήν πρόσθεσε μου, ότι συγχωρείς όλα και όλους, ότι τα λησμονείς όλα, ότι δεν θα επιτρέψεις να σου διώξουν αυτά την ειρήνη σου και δεν θα μειώσουν την αγάπη, πού όλα τα συγχωρεί. Και εγώ θα σε ευλογώ. .Μήπως σε φοβίζουν κάποια κουραστικά ζητήματα; Υπάρχουν στην ψυχή, είναι αλήθεια, κάποιοι ακαθόριστοι φόβοι, πού ενώ είναι αδικαιολόγητοι, όμως σε κάνουν να τρομάζεις; . Εμπιστέψου τον εαυτό σου πλήρως σε μένα και την πρόνοια μου για σένα. Βρίσκομαι παντού, ιδιαίτερα όμως πολύ κοντά σου, μέσα σου. Τα βλέπω όλα, όσα σε αφορούν. Τα ξέρω όλα. Και μπορώ τα πάντα ως παντοδύναμος. Μη φοβάσαι επομένως. Δεν θα σε αφήσω. . Μήπως υπάρχουν γύρω σου καρδιές, πού σου φαίνονται λιγότερες καλές από άλλοτε και πού ή αδιαφορία τους ή το ότι ίσως σε λησμόνησαν τις έκαναν να απομακρυνθούν από κοντά σου, αν και εσύ δεν έκανες τίποτε για αυτή τους την απομάκρυνση; Παρακάλεσε με θερμά από τα βάθη της ψυχής σου και εγώ θα ξαναφέρω κοντά σου, αρκεί να σου είναι χρήσιμες αναγκαία ή παρουσία τους για τον αγιασμό σου. Λησμόνησε τες καλύτερα κι εσύ, όσο κι αν αυτό σου κοστίζει. . Τέλος . . . Δεν έχεις κάποιες χαρές να μου ανακοίνωσεις; Γιατί, αλήθεια, να μη με κάνεις μέτοχον κάθε χαρά σου; Πες μου ποιος από χτες ή προχτές ή τέλος παντών τελευταία ήρθε να σε παρηγόρησει , να σε ενθαρρύνει, να σε βοηθήσει σε κάποια δυσκολία σου, να σου χαρίσει ένα χαμόγελο, ποιος και πώς σε έκανε να χάρεις; Μπορεί να είναι κάποια επίσκεψη απρόσμενη, κάποιο γράμμα ενθαρρυντικό, μια αγγελία πού σε έκανε ευτυχισμένη, ένας φόβος, πού ξαφνικά εξαφανίσθηκε, μια επιτυχία, πού αμφέβαλλες, ότι θα πραγματοποιηθεί, ένα δείγμα αγάπης δυνατό, ένα ενθύμιο ή δώρο ακριβό αγάπης και φιλίας, μια δοκιμασία, πού σε δυνάμωσε τελικά. .Όλα αυτά και τόσα άλλα εγώ τα φρόντισα και τα φροντίζω για σένα, ψυχή αγαπημένη. Πώς λοιπόν να μη μου δείξεις την χαρά σου, την ευγνωμοσύνη σου και να μη μου επαναλαμβάνεις ασταμάτητα τις «εκ βαθέων» ευχαριστίες σου; .Μην ξεχνάς, ψυχή αγαπημένη, ότι ή ευγνωμοσύνη τραβάει την ευεργεσία κοντά της. Μη λησμονείς, ότι ή ευγνωμοσύνη συγκινεί τον ευεργέτη. Μη σου ξεφεύγει πώς ή ευγνωμοσύνη εξευγενίζει και ομορφαίνει αφάνταστα την ψυχή, την κάνει ιδιαίτερα χαριτωμένη και πάρα πολύ αξία περισσότερων χαρίτων και ελέους!». . Αυτά δεν θα μου έλεγες σήμερα, Ιησού γλυκύτατε; Τα άκουσα με αφάνταστη χαρά. Για όλα αυτά Σε ευχαριστώ Και θα Σε ευχαριστώ πάντα «εκ ψυχής», Κύριε μου. Κύριε της αγάπης και του ελέους, και θα συμμορφωθώ με όλες τις υποδείξεις Σου. Είναι τόσο όμορφες Και πηγή ευλογιών Σου για μένα! Αμήν ! .

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

σοφα λογια αγιων πατερων

Η αγωγή των παιδιών αρχίζει απ’ την ώρα της συλλήψεώς τους. Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματα της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κ.λπ. τα ζει κι αυτό. Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο αν δεν το αγαπάει αυτό το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σ’ όλη του τη ζωή. Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι. Οι γονείς πρέπει να δοθούνε στην αγάπη του Θεού. Πρέπει να γίνουνε άγιοι κοντά στα παιδιά με την πραότητά τους, την υπομονή τους, την αγάπη τους. Να βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ενθουσιασμό κι αγάπη στα παιδιά. Και η χαρά που θα τους έλθει, η αγιοσύνη που θα τους έχει επισκεφθεί, θα εξακοντίσει στα παιδιά την χάρι. Για την κακή συμπεριφορά των παιδιών φταίνε γενικά οι γονείς. Δεν τα σώζουν ούτε οι συμβουλές, ούτε η πειθαρχία, ούτε η αυστηρότητα. Αν δεν αγιάζονται οι γονείς, αν δεν αγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη και μεταδίδουν το κακό που έχουν μέσα τους. Αν οι γονείς δεν ζούν ζωή αγία, αν δεν μιλούν με αγάπη, ο διάβολος ταλαιπωρεί τους γονείς με τις αντιδράσεις των παιδιών. Η αγάπη, η ομοψυχία, η καλή συνεννόηση των γονέων είναι ό,τι πρέπει για τα παιδιά. Μεγάλη ασφάλεια και σιγουριά. Τα φερσίματα των παιδιών έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση των γονέων. Όταν τα παιδιά πληγώνονται απ’ την κακή μεταξύ των γονέων τους συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις και διάθεση να προχωρήσουν στην πρόοδο. Κακοχτίζονται και το οικοδόμημα της ψυχής τους κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να γκρεμισθεί. Να σας πω και δύο παραδείγματα. Είχαν έλθει δύο κοπελίτσες σ’ εμένανε κι η μία είχε κάτι πολύ άσχημα βιώματα και με ρωτούσαν που οφείλονται. Και τους είπα: - Είναι απ’ το σπίτι, απ’ τους γονείς σας. Κι όπως την «έβλεπα» την μία, λέω: - Εσύ απ’ την μητέρα σου τα έχεις κληρονομήσει αυτά. Κι όμως, λέει, οι γονείς μας είναι τόσο τέλειοι άνθρωποι. Είναι χριστιανοί, εξομολογούνται, μεταλαμβάνουν, που μπορεί να πει κανείς, ζήσαμε μέσα στη θρησκεία. Εκτός … αν φταίει η θρησκεία, απαντάει εκείνη. Τους λέω: - Τίποτα δεν πιστεύω απ’ αυτά που μου λέτε. Εγώ ένα μόνο βλέπω, οι γονείς σας δεν τηνε ζούν τη χαρά του Χριστού. Πάνω σ’ αυτό η άλλη είπε: - Άκουσε, Μαρία, καλά λέει ο παππούλης, έχει δίκιο. Οι γονείς μας πάνε στον πνευματικό, στην Εξομολόγηση, στην Θεία Μετάληψη, ναι … Αλλά είχαμε ποτέ ειρήνη στο σπίτι; Ο πατέρας συνεχώς γκρίνιαζε με την μητέρα μας. Διαρκώς πότε ο ένας δεν έτρωγε, πότε ο άλλος δεν ήθελε να πάνε κάπου μαζί. Έχει δίκιο, λοιπόν, ο παππούλης. Δημιουργείται μία κατάστασις στην ψυχή των παιδιών εξαιτίας των γονέων τους, που αφήνει ίχνη μέσα τους για όλη τους τη ζωή. Η συμπεριφορά τους στη συνέχεια της ζωής τους, η σχέση με τους άλλους έχουν άμεση εξάρτηση απ’ τα βιώματα που φέρουν απ’ τα παιδικά τους χρόνια. Μεγαλώνουν, μορφώνονται, αλλά κατά βάθος δεν αλλάζουν. Αυτό φαίνεται και στις πιο μικρές εκδηλώσεις της ζωής. Επί παραδείγματι, σου συμβαίνει μια λαιμαργία, να θέλεις να τρώεις. Πήρες, έφαγες, βλέπεις κάτι άλλο, το θέλεις κι εκείνο, το θέλεις και τ’ άλλο. Αισθάνεσαι ότι πεινάεις, ότι άμα δεν φάεις, σε πιάνει μια λιγούρα, μια τρεμούλα. Φοβάσαι ότι θ’ αδυνατίσεις. Είναι κάτι ψυχολογικό, που έχει εξήγηση. Μπορεί ας πούμε να μην εγνώρισες πατέρα, να μην εγνώρισες μητέρα, να είσαι υστερημένος και πεινασμένος, φτωχός κι αδύνατος. Κι αυτό από πνευματικό γεγονός, εκδηλώνεται αντανακλαστικώς ως αδυναμία του σώματος. Στην οικογένεια βρίσκεται μεγάλο μέρος απ’ την ευθύνη για την πνευματική κατάσταση του ανθρώπου. Για ν’ απαλλαγούν τα παιδιά από διάφορα εσωτερικά προβλήματα, δεν είναι αρκετές οι συμβουλές, οι εξαναγκασμοί, η λογική κι οι απειλές. Μάλλον γίνονται χειρότερα. Η διόρθωση γίνεται με τον εξαγιασμό των γονέων. Γίνετε άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας. Η αγιότητα των γονέων απαλλάσσει τα παιδιά απ’ τα προβλήματα. Τα παιδιά θέλουν κοντά τους ανθρώπους αγίους, με πολλή αγάπη, που δεν θα φοβερίζουν, ούτε θα περιορίζονται στη διδασκαλία, αλλά θα δίδουν άγιο παράδειγμα και προσευχή. Να προσεύχεσθε οι γονείς σιωπηλά και με τα χέρια ψηλά προς τον Χριστό και ν’ αγκαλιάζετε τα παιδιά σας μυστικά. Κι όταν κάνουν αταξίες να παίρνετε κάποια παιδαγωγικά μέτρα, αλλά να μην τα πιέζετε. Κυρίως να προσεύχεσθε. Πολλές φορές οι γονείς, και κυρίως η μητέρα, πληγώνουν το παιδί γι’ αταξία που έκανε και το μαλώνουν υπερβολικά. Τότε αυτό πληγώνεται. Ακόμη κι αν δεν το μαλώσεις εξωτερικά και μέσα σου το μαλώσεις κι αγανακτήσεις ή το κοιτάξεις άγρια, το παιδί το καταλαβαίνει. Νομίζει ότι η μητέρα δεν το αγαπάει. Ρωτάει την μάνα: - Μ’ αγαπάεις, μαμά; - Ναι, παιδί μου. Αλλ’ αυτό δεν πείθεται. Έχει πληγωθεί. Η μητέρα το αγαπάει, θα το χαϊδέψει μετά, αλλ’ αυτό θα κάνει το κεφάλι πίσω. Δεν δέχεται το χάδι, το νομίζει υποκρισία, γιατί έχει πληγωθεί. Ένα άλλο πάλι, που βλάπτει τα παιδιά, είναι η υπερπροστασία, δηλαδή η υπερβολική φροντίδα, η υπερβολική αγωνία και το άγχος των γονέων. «Εσύ φταίεις, της λέω της μάνας, κι είσαι και μορφωμένη! Τι θα έκανε το παιδί; Πίεση, πίεση, πίεση όλα τα χρόνια, «να είσαι πρώτος, να μη μας ντροπιάσεις, να γίνεις μεγάλος στην κοινωνία …». Τώρα εκλώτσησε, δεν θέλει τίποτα. Να σταματήσεις αυτή την καταπίεση και την υπερπροστασία και θα δεις που το παιδί τότε θα ισορροπήσει. Τότε θα προχωρήσει, όταν τ’ αφήσεις ελεύθερο». Το παιδί θέλει κοντά του ανθρώπους θερμής προσευχής. Όχι ν’ αρκείται η μητέρα στο αισθητό χάδι για το παιδί της, αλλά να προσφέρει συγχρόνως και το χάδι της προσευχής. Το παιδί αισθάνεται στο βάθος της ψυχής του το πνευματικό χάδι, που μυστικά στέλνει η μητέρα του, και έλκεται προς αυτήν. Νιώθει ασφάλεια, σιγουριά, όταν η μητέρα με τη συνεχή την επίμονη και θερμή προσευχή της αγκαλιάζει το παιδί της μυστικά και το ελευθερώνει απ’ ό,τι το σφίγγει. Οι μητέρες ξέρουν να αγχώνονται, να συμβουλεύουν, να λένε πολλά, αλλά δεν έμαθαν να προσεύχονται. Οι πολλές συμβουλές και υποδείξεις κάνουν πολύ κακό. Όχι πολλά λόγια στα παιδιά. Τα λόγια χτυπάνε στ’ αυτιά, ενώ η προσευχή πηγαίνει στην καρδιά. Προσευχή χρειάζεται, με πίστη δίχως άγχος, αλλά και καλό παράδειγμα. Όλα απ’ την προσευχή, τη σιωπή και την αγάπη γίνονται. Καταλάβατε τα αποτελέσματα της προσευχής; Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά. Όσο θ’ αγαπάτε τα παιδιά με την ανθρώπινη αγάπη –που είναι συχνά παθολογική- τόσο θα μπερδεύονται, τόσο η συμπεριφορά τους θα είναι αρνητική. Όταν όμως η αγάπη σας θα είναι μεταξύ σας και προς τα παιδιά χριστιανική και αγία, τότε δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα. Η αγιότητα των γονέων σώζει τα παιδιά. Για να γίνει αυτό πρέπει να επιδράσει η θεία χάρις στις ψυχές των γονέων. Κανείς δεν αγιάζεται μόνος του. Η ίδια η θεία χάρις μετά θα φωτίσει, θα θερμάνει και θα ζωογονήσει τις ψυχές των παιδιών. Να προσεύχεσαι και, όταν πρέπει, να μιλάεις στα παιδιά με αγάπη. Πιο πολύ να κάνεις προσευχή και λίγα λόγια να τους λέεις. Πολλή προσευχή και λίγα λόγια σε όλους. Να μη γινόμαστε ενοχλητικοί, αλλά να προσευχόμαστε μυστικά και μετά να μιλάμε κι ο Θεός θα μας βεβαιώνει μέσα μας αν η ομιλία μας είναι δεκτή στους άλλους. Αν δεν είναι πάλι, δεν θα μιλάμε. Θα προσευχόμαστε μυστικά μόνο. Διότι και με το να μιλάμε, γινόμαστε ενοχλητικοί και κάνομε τους άλλους ν’ αντιδρούν και καμιά φορά ν’ αγανακτούν. Γι’ αυτό πιο καλά είναι να τα λέει κανείς μυστικά στην καρδιά των άλλων παρά στ’ αυτί τους, μέσω της μυστικής προσευχής. Άκου να σου πω: να προσεύχεσαι και μετά να μιλάεις. Έτσι να κάνεις στα παιδιά σου. Άμα διαρκώς τους δίδεις συμβουλές, θα γίνεις βαρετή κι όταν θα μεγαλώσουν, θα αισθάνονται ένα είδος καταπιέσεως. Να προτιμάς, λοιπόν, την προσευχή. Να τους μιλάεις με την προσευχή. Να τα λέεις στον Θεό κι ο Θεός θα τα λέει μέσα τους. Δηλαδή, δεν πρέπει να συμβουλεύεις τα παιδιά σου έτσι, με φωνή που να την ακούνε τ’ αυτιά τους. Μπορείς να το κάνεις κι αυτό, αλλά προπάντων πρέπει να μιλάεις για τα παιδιά σου στον Θεό. Να λέεις: «Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ σ’ Εσένανε τα αναθέτω. Εσύ μου τα έδωσες, μα κι εγώ είμαι αδύναμη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω· γι’ αυτό, Σε παρακαλώ, φώτισέ τα». Κι ο Θεός θα τους μιλάει … Αυτό είναι το τέλειο. Να μιλάει η μητέρα στον Θεό κι ο Θεός να μιλάει στο παιδί. Αν δεν γίνει έτσι, πες, πες, πες, … όλο «απ’ τ’ αυτί», στο τέλος γίνεται ένα είδος καταπιέσεως. Κι όταν το παιδί μεγαλώσει, αρχίζει πλέον να αντιδράει, δηλαδή να εκδικείται, τρόπον τινα, τον πατέρα του, την μητέρα του, που το καταπίεσαν. Ενώ ένα είναι το τέλειο· να μιλάει η εν Χριστώ αγάπη και η αγιοσύνη του πατέρα και της μητέρας. Η ακτινοβολία της αγιοσύνης και όχι της ανθρώπινης προσπάθειας κάνει τα παιδιά καλά. Όταν τα παιδιά είναι τραυματισμένα και πληγωμένα από κάποιο σοβαρό ζήτημα, να μην επηρεάζεσθε που αντιδρούν και μιλούν άσχημα. Στην πραγματικότητα δεν το θέλουν αλλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς στις δύσκολες στιγμές. Μετά μετανιώνουν. Αν, όμως, εσείς εκνευρισθείτε και θυμώσετε, γίνεσθε ένα με τον πονηρό και σας παίζει όλους. Να βλέπομε τον Θεό στο πρόσωπο των παιδιών και να δώσομε την αγάπη του Θεού στα παιδιά. Να μάθουν και τα παιδιά να προσεύχονται. Για να προσεύχονται τα παιδιά, πρέπει να έχουν αίμα προσευχομένων γονέων. Εδώ πέφτουν έξω μερικοί και λένε: «Εφόσον οι γονείς προσεύχονται, είναι ευσεβείς, μελετούν την Αγία Γραφή και τα παιδιά τα ανέθρεψαν “εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου”, επόμενο είναι να γίνουν καλά παιδιά». Ορίστε, όμως, που βλέπομε αντίθετα αποτελέσματα λόγω της καταπιέσεως. Δεν είναι αρκετό να είναι οι γονείς ευσεβείς. Πρέπει να μην καταπιέζουν τα παιδιά, για να τα κάνουν καλά με τη βία. Είναι δυνατό να διώξομε τα παιδιά απ’ τον Χριστό, όταν ακολουθούμε τα της θρησκείας με εγωισμό. Τα παιδιά δεν θέλουν καταπίεση. Μην τα εξαναγκάζετε να σας ακολουθήσουν στην εκκλησία. Μπορείτε να πείτε: «Όποιος θέλει, μπορεί να έλθει τώρα μαζί μου ή αργότερα». Αφήστε να μιλήσει στις ψυχές τους ο Θεός. Η αιτία που μερικών ευσεβών γονέων τα παιδιά, όταν μεγαλώσουν, γίνονται ατίθασα κι αφήνουν και την Εκκλησία κι όλα και τρέχουν αλλού να ικανοποιηθούν είναι αυτή η καταπίεση που τους ασκούν οι «καλοί» γονείς. Οι τάχα «ευσεβείς» γονείς, που είχαν τη φροντίδα να κάνουν τα παιδιά τους «καλούς χριστιανούς», μ’ αυτή την αγάπη τους, την ανθρώπινη, τα καταπίεσαν κι έγινε το αντίθετο. Πιέζονται, δηλαδή, όταν είναι μικρά τα παιδιά κι όταν γίνουν δεκαέξι χρονώ, δεκαεφτά ή δεκαοχτώ, φθάνουν στο αντίθετο αποτέλεσμα. Αρχίζουν από αντίδραση να πηγαίνουν με παλιοπαρέες και να λένε παλιόλογα. Ενώ, όταν αναπτύσσονται μέσα στην ελευθερία, βλέποντας συγχρόνως το καλό παράδειγμα των μεγάλων, χαιρόμαστε να τα βλέπομε. Αυτό είναι το μυστικό, να είσαι καλός, να είσαι άγιος, για να εμπνέεις, να ακτινοβολείς. Η ζωή των παιδιών φαίνεται να επηρεάζεται απ’ την ακτινοβολία των γονέων. Επιμένουν οι γονείς: «Άντε να εξομολογηθείς, άντε να μεταλάβεις, άντε να κάνεις εκείνο …». Τίποτα δεν γίνεται. Ενώ βλέπει εσένανε; Αυτό που ζεις, αυτό και ακτινοβολείς. Ακτινοβολεί ο Χριστός μέσα σου; Αυτό πηγαίνει στο παιδί σου. Εκεί βρίσκεται το μυστικό. Κι αν γίνει αυτό, όταν το παιδί είναι μικρό στην ηλικία, δεν θα χρειασθεί να κοπιάσει πολύ, όταν μεγαλώσει. Όταν οι γονείς είναι άγιοι και το μεταδώσουν αυτό στο παιδί και του δώσουν αγωγή εν Κυρίω, τότε το παιδί, ό,τι επιδράσεις κακές κι αν έχει απ’ το περιβάλλον του, δεν επηρεάζεται, διότι έξω απ’ την πόρτα του θα βρίσκεται η Σοφία, ο Χριστός. Δεν θα κοπιάσει, για να την αποκτήσει. Φαίνεται πολύ δύσκολο να γίνεις καλός, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ εύκολο, όταν από μικρός ξεκινήσεις με καλά βιώματα. Μεγαλώνοντας δεν χρειάζεται κόπος, το έχεις μέσα σου το καλό το ζεις. Δεν κοπιάζεις, το έχεις ζήσει είναι περιουσία σου, που τη διατηρείς, αν προσέξεις, σε όλη σου τη ζωή. Αυτό που γίνεται με τους γονείς, μπορεί να γίνει και με τους εκπαιδευτικούς. Με την προσευχή και την αγιοσύνη μπορείτε να βοηθήσετε και τα παιδιά στο σχολείο. Μπορεί να τα επισκιάσει η χάρις του Θεού και να γίνουν καλά. Μην προσπαθείτε με ανθρώπινους τρόπους να διορθώσετε κακές καταστάσεις. Δεν έρχεται κανένα καλό αποτέλεσμα. Μόνο με την προσευχή θα φέρετε αποτέλεσμα. Να επικαλείσθε τη θεία χάρι για όλους. Να πάει η θεία χάρις μέσα στην ψυχή τους και να τους αλλοιώσει. Αυτό θα πει χριστιανός. Να μην τα αγαπάτε ανθρώπινα, όπως κάνουν συνήθως οι γονείς δεν τα βοηθάτε. Αγάπη εν προσευχή, εν Χριστώ αγάπη. Αυτή ωφελεί πραγματικά. Κάθε παιδί που βλέπετε, να προσεύχεσθε γι’ αυτό κι ο Θεός θα στέλνει την χάρι Του και θα το ενώνει μαζί Του. Προτού μπείτε στην τάξη και ειδικά σε δύσκολα τμήματα, να λέτε την ευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ …». Μπαίνοντας ν’ αγκαλιάζετε με το βλέμμα σας όλα τα παιδιά, να προσεύχεσθε και μετά να μιλάτε προσφέροντας όλο σας τον εαυτό. Κάνοντας αυτή την προσφορά εν Χριστώ, θα χαίρεσθε. Έτσι θ’ αγιάζεσθε κι εσείς και τα παιδιά. Θα ζείτε μέσα στην αγάπη του Χριστού και στην Εκκλησία, διότι θα γίνεσθε καλοί μέσα στην εργασία. Τα λόγια χτυπούν στ’ αυτιά, ενώ η προσευχή πηγαίνει στην καρδιά. Ακούστε ένα μυστικό. Την πρώτη ημέρα που θα μπείτε στην τάξη, να μην κάνετε μάθημα. Να τους μιλήσετε ωραία. Μία μία τις λέξεις. Να φερθείτε με αγάπη στα παιδιά. Στην αρχή να μην τους μιλήσετε καθόλου περί Θεού ούτε περί ψυχής. Άλλη φορά αυτά αργότερα. «Παιδιά να είστε ξύπνιοι για τη μόρφωση, για το καλό, για την αγάπη. Μόνο η αγάπη τα κάνει όλα όμορφα και γεμίζει η ζωή μας κι αποκτάει νόημα. Ο κακός εαυτός θέλει την τεμπελιά, την αδιαφορία. Αλλ’ αυτό κάνει άνοστη τη ζωή, χωρίς νόημα κι ομορφιά». Όποιος στερήθηκε τους γονείς του, και μάλιστα σε μικρή ηλικία, έγινε δυστυχισμένος στη ζωή. Αν, όμως, απέκτησε πνευματικούς γονείς τον Χριστό και την Παναγία μας, έγινε άγιος. Το φάρμακο και το μεγάλο μυστικό για την πρόοδο των παιδιών είναι η ταπείνωση. Η εμπιστοσύνη στον Θεό δίδει απόλυτη ασφάλεια. Ο Θεός είναι το παν. … «Παιδί μου, τα χαρίσματα που έχεις, ο Θεός σου τα έδωσε. Προσευχήσου να σου δώσει ο Θεός δυνάμεις, για να τα καλλιεργήσεις και να πετύχεις. Να σου δώσει ο Θεός την χάρι Του». Τούτο δω είναι το τέλειο. Σ’ όλα τα θέματα να μάθουν τα παιδιά να ζητάνε τη βοήθεια του Θεού. Όποιος μας επαινεί μας πλανάει και μας χαλάει τους δρόμους της ζωής μας. … Ο έπαινος δεν προετοιμάζει τα παιδιά για καμιά δυσκολία στη ζωή και βγαίνουν απροσάρμοστα και τα χάνουν και τελικά αποτυγχάνουν. Δυστυχώς σήμερα μάθανε όλοι να λένε και ψέματα και τα δέχονται οι κενόδοξοι, είναι η τροφή τους. … Ο Θεός αυτό δεν το θέλει. Ο Θεός θέλει την αλήθεια. Οι εγωιστές δεν μπορούν να είναι ποτέ χριστιανοί. Οι εγωιστές θέλουν διαρκώς όλοι να τους επαινούν, όλοι να τους αγαπάνε, όλοι να λένε καλά γι’ αυτούς, πράγμα που ο Θεός μας, η Εκκλησία μας, ο Χριστός μας δεν το θέλει. Έτσι και στο παιδί θα πεις την αλήθεια, θα το μαλώσεις, για να κατατοπισθεί ότι αυτό που κάνει δεν είναι καλό. Να μαθαίνομε ν’ αγαπάμε κι όχι να ζητούμε να μας αγαπάνε. Ν’ αγαπάμε όλους και να κάνομε θυσίες, όσο μπορούμε μεγάλες, για όλους τους εν Χριστώ αδελφούς ανιδιοτελώς, χωρίς να περιμένομε επαίνους κι αγάπη απ’ αυτούς. Αυτοί θα κάνουνε για μας ό,τι ο Θεός τους λέει. Αντίθετα στενοχωριόμουνα, άμα οι Γέροντές μου δεν με μαλώνανε. Έλεγα: «Να πάρει η ευχή δεν ηύρα γέροντες καλούς!». Ήθελα να με παιδεύουνε, να με μαλώνουνε, να μου φέρονται σκληρά. Αυτά που σας λέω τώρα, να τα ακούσει ένας χριστιανός, τι θα πει;Θα τα χάσει και θα τα απορρίψει. Κι όμως, αυτό είναι το σωστό, το ταπεινό, το ακραιφνές. Τώρα που μ’ επαινούν οι άνθρωποι αισθάνομαι πολύ άσχημα. Τι να σας πω … Κλωτσάω μέσα μου, όταν οι άλλοι μου λένε «μπράβο». … ο έπαινος τον κάνει κούφιο τον άνθρωπο και διώχνει την χάρι του Θεού. Και η χάρις του Θεού έρχεται μόνο με την αγία ταπείνωση. Ο άνθρωπος ο ταπεινός είναι ο τέλειος άνθρωπος. … ζούμε τον εωσφόρο μέσα μας, ζούμε τον διάβολο. Δεν ζούμε την ταπείνωση. Η ταπείνωση είναι του Θεού, είναι κάτι το απαραίτητο για την ψυχή του ανθρώπου. Είναι κάτι το οργανικό. Κι όταν λείπει είναι σαν να λείπει απ’ τον οργανισμό η καρδιά. Η καρδιά δίνει ζωή στον οργανισμό και η ταπείνωση δίνει ζωή στην ψυχή. Με τον εγωισμό ο άνθρωπος είναι πλέον με το μέρος του κακού πνεύματος, δηλαδή αναπτύσσεται με το κακό πνεύμα και όχι με το αγαθό. Αυτό κατόρθωσε ο διάβολος να κάνει. Έκανε τη γη λαβύρινθο για να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας. Τι είναι αυτό που πάθαμε και δεν το καταλάβαμε; Βλέπετε πώς πλανηθήκαμες; Καταντήσαμε τη γη μας και την εποχή μας σωστό ψυχιατρείο! Και δεν καταλαβαίνομε τι μας φταίει. Όλοι απορούμε: «Τι γίναμε, πού πάμε, γιατί τα παιδιά μας πήρανε τους δρόμους, γιατί φύγανε απ’ τα σπίτια τους, γιατί παρατήσανε τη ζωή, γιατί παρατήσανε τη μόρφωσή τους; Γιατί γίνεται αυτό;». Ο διάβολος κατόρθωσε να εξαφανίσει τον εαυτό του και να κάνει τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν άλλα ονόματα. Οι γιατροί οι ψυχολόγοι λένε συχνά, όταν ένας άνθρωπος πάσχει: «Ά, νεύρωση έχεις! Ά, άγχος έχεις!» και τα τοιαύτα. Δεν παραδέχονται ότι ο διάβολος υποκινεί και διεγείρει στον άνθρωπο τον εγωισμό. Κι όμως ο διάβολος υπάρχει, είναι το πνεύμα του κακού. Αν πούμε ότι δεν υπάρχει, είναι σαν να αρνούμαστε το Ευαγγέλιο που μιλάει γι’ αυτόν. Αυτός είναι ο εχθρός μας, ο πολέμιός μας στη ζωή, ο αντίθετος του Χριστού και λέγεται αντίχριστος. Ο Χριστός ήλθε στη γη, για να μας απαλλάξει από τον διάβολο και να μας χαρίσει τη σωτηρία. Η νοοτροπία της σημερινής κοινωνίας κάνει κακό στα παιδιά. Έχει άλλη ψυχολογία, άλλη παιδαγωγική, που απευθύνονται σε παιδιά αθέων. Η νοοτροπία αυτή οδηγεί στην ασυδοσία. … Φωνάζουν σήμερα οι νέοι. Λένε: «Πρέπει να μας καταλάβετε!». Δεν πρέπει όμως να πάμε εμείς σ’ αυτούς. Αντίθετα, θα προσευχόμαστε γι’ αυτούς, θα λέμε το σωστό, θα το ζούμε, θα το κηρύττομε, αλλά δεν θα προσαρμοσθούμε με το πνεύμα τους. Να μη χαλάσομε το μεγαλείο της πίστεώς μας. Δεν γίνεται, για να τους βοηθήσομε, ν’ αποκτήσομε τη δική τους νοοτροπία. Πρέπει να είμαστε αυτοί που είμαστε και να κηρύττομε την αλήθεια το φως. http://dip88.blogspot.com/       

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

όταν...

‎***
όταν την ψυχής σου το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα,
και βρεθείς στου άδη σου το μαύρο στην καρδιά σου.
κλείσε τα μάτια και χαμογέλα,
εκεί στης σιωπής την μοναξιά στέκει και σε θωρεί η Αγάπη.
στέκει και σου κρατά δύο στεφάνια, δεμένα με μία λευκή κορδέλα,
είναι τα δαχτυλίδια του γάμου ενός νυμφίου ξεχασμένου μέσα στο μαύρο,
είναι η αγκαλιά η αιώνια, που σε γνώριζε πριν εσύ αυτήν.
όταν το ρολόι της ψυχής σου χτυπήσει μεσάνυχτα .
εσύ χαμογέλα....
ο ουρανός θέλει τόσα πολλά να σου πεί.
μέσα στην σιωπή. 

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012





***
μια φορά και έναν τέλειο καιρό...
μέσα στα βάθη του βουνού,
εκεί στο νεραϊδένιο δάσος...έξω από την καλύβα του βασιλιά.. καθόμασταν οι νεράιδες τα ξοτικούλια τα αγγελούνια και τα στοιχειά ,και ακούγαμε παραμύθεια από τον βασιλιά του δάσους...
ως που στα ξαφνικά......!!!!!!!!!!!!!
ακούστηκαν φωνές από το βάθος..... :

''ΒΟΗΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΑΓΙΔΑ !!! ΒΟΉΘΕΙΑ ΒΟΉΘΕΙΑ ΠΑΓΊΔΑ !!!''

μεμιάς ο βασιλιάς πείρε τον μαγικό του τον αυλό....και φώναξε..άνεμε !!!!!
και γίναμε όλοι άνεμος, μέσα στην ψυχή του δάσους, και βρεθήκαμε όλοι σαν αστραπή....μέσα σε μια στιγμή, μπροστά σε τρεις χρυσές ελαφίνες, παγιδευμένες μέσα σε μιά παγίδα περίτεχνη με βάτα και τσουκνίδες, που όταν οι ελαφίνες πλησιάζανε προς τον φράχτη, αυτός ζωντάνευε βρηχώτανε σαν δράκοντας και πέταγε φωτιές...και στην μέση του κλουβιού αυτού....τρομαγμένες και με δάκρυα στα μάτια να μας κοιτάνε.....οι τρεις χρυσές ελαφίνες....
τότε ο βασιλιάς χωρείς να χρονοτριβή.... πίρε ένα κερί,τον σταυρό και την αγιαστούρα....
και αμέσως η παγίδα εξαφανίστηκε..και έγινε καπνός, στον αγέρα της σιωπής, εκεί στο βάθος, του νεραϊδένιου μας δάσους...εκεί κάπου χάθηκε....

τότε τρέξανε οι τρεις χρυσές ελαφίνες στον βασιλιά να τον ευχαριστήσουν...
και του συστήθηκαν....

εγώ είμαι η ελπίδα , είπε το πρώτο ελάφι, εγώ είμαι η πίστη, είπε το δεύτερο, και εγώ είμαι η αγάπη είπε το τρίτο. ..και ψάχναμε την μητέρα μας, την σοφία....μα τώρα που βγήκαμε από την παγίδα του πονηρού, δεν ξέρουμε το πού να την βρούμε βασιλιά μου...μάθαμε πως η μητέρα μας την κάψανε και την φάγανε οι της κατάρας οι ανθρώποι....

τότε ο βασιλιάς γέλασε με την ψυχή του.....λέγοντας, καλά λένε, πως εσείς τα ελάφια είστε η ψυχή του αγαθού.....

τα ελάφια ντράπηκαν και κοκκίνισαν:), δεν κατάλαβαν γιατί το είπε ο βασιλιάς αυτό....αλλά πριν να απορήσουν, άρχισε να τους ρωτά ο βασιλιάς τις δικές του απορίες....

αγάπη ευλογημένη, από την παναγία δωρισμένη....

όταν είσαι η αγάπη κόρη μου πρέπει να αγαπάς?? αφού είσαι η αγάπη....ως φυση αγαπάς, και δεν ''πρέπει'', αλλά ''είσαι'', αυτό ο σοφός το ξέρει ...όπως πίστη μου, μήτηρ της σοφίας η αγάπη.....και όποιος έχει αυτά τα διό...γνωρίζει, πως όταν είσαι η φωτιά, δεν χρειάζεται να πιστεύεις, αλλά είσαι η φωτιά....και έτσι ελπίδα μου δεν χρειάζεται να ελπίζεις ποια, αλλά να πραγματοποιείς....ως η μάνα σου η σοφία, που μέσα από την αγάπη, γεννά της πίστης της τις απολαβές...από την ουράνια αγία του θεού Σοφία.