THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Αν Ημουνα ο Θεος



ΑΝ ΗΜΟΥΝΑ Ο ΘΕΟΣ και κοιτούσα τον κόσμο από ψηλά θα έλεγα............βλέπω τα δώδεκα παιδιά μου να έχουν πάρει διαφορετικό δρόμο το καθένα τους, όμως όλοι τους θέλουν να γυρίσουν κοντά μου. Έχω υποδείξει το δρόμο στέλνοντας σ'αυτους έναν άλλο μου Υιό, ο οποίος έγινε δρόμος ο ίδιος, ο δρόμος αυτός έχει πολλά ονόματα, έτσι ώστε αυτός που τον ψάχνει να τον βρίσκει πάντα, ονομάζεται ...δρόμος της ειρήνης, της αλήθειας, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της ζωής .
Ο δρόμος της επιστροφής είναι πνευματικός γιατί δεν θα επιστρέψετε κοντά μου με σάρκα αλλά με πνεύμα. Δεν ακολουθείτε έναν άνθρωπο αλλά ένα πνεύμα, δεν έχετε σαν αρχηγό ένα πρόσωπο αλλά τις ιδιότητές του. Οι ιδιότητες αυτές δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο κάποιων, αλλά εγώ τις δίνω απλόχερα σε όλες τις καρδιές που διψούν γι'αυτες και δίνοντας αυτές είναι σαν να σας μοιράζω το αναλλοίωτο και αστείρευτο πνεύμα μου, το πνεύμα του Υιού μου.
Ποιος μπορεί να πει , πως το πνεύμα που διακατέχεται από ιδιότητες αγάπης , δεν είναι από μένα δοσμένες; Ποιος; Κάθε ιδιότητα μου που αντανακλάται στις καρδιές σας , είναι και ένα μέρος του πνεύματος μου! Όταν θα φτάσετε στο σημείο να γίνετε ο καθρέφτης μου, μέσα στον οποίο θα μπορώ να δω όλες μου τις ιδιότητες, τότε θα έχετε ταυτιστεί με το πνεύμα μου, τότε θα γίνουμε Ένα , τότε θα έχετε τελειώσει το ταξίδι της επιστροφής και θα είστε στο σπίτι μαζί μου! Aν η μεγαλύτερη ιδιότητα που με χαρακτηρίζει σαν Θεό σας, είναι η Αγάπη, τότε πάψτε να με προσδιορίζετε με ονόματα για τα οποία αναγκάζεστε να μάχεστε μεταξύ σας, και αν χρειάζεται να γνωρίζετε το όνομα μου, τότε διαλέξτε ένα που να σας ενώνει όλους σαν αδέλφια, σαν παιδιά μου και πείτε μου και Εμένα αν βρείτε καλύτερο απ'αυτο { ΑΓΑΠΗ }......καπως έτσι θα σκεφτόμουν αν ήμουνα ο Θεός...

ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ....


και όταν προσπαθώ να δώσω απαντήσεις κάνω λάθη, ευτυχώς όμως μου μείνανε ακόμα ερωτήσεις...
Όταν δεν έχω να χωρίσω τίποτε με τον αδελφό μου και τα αισθήματα που τρέφω γι'αυτόν είναι αγνά και πλαισιωμένα με αγάπη, γιατ...ί θα πρέπει να στερούμε την παρουσία του και την πνευματική συναναστροφή;
Όταν ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του με ένα δικό του ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο, έχοντας επίκεντρο την σχέση του με τον Θεό, γιατί θα πρέπει να κοιτάει τον κόσμο από την σκοπιά των άλλων και να βιώνει τη σχέση του μαζί Του σύμφωνα με τον τρόπο που του υποδεικνύουν;
Οι λέξεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι είναι πολύ φτωχές για να εκφράσουν αυτό που αισθάνονται και καμιά φορά αιτία για να απομακρυνθούν μεταξύ τους, πως λοιπόν θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας έχοντας σαν στόχο την ενότητα;
Ποιος Θεός είναι αυτός που ενώνει τους ανθρώπους μέσα στη δυστυχία τους, με πράξεις αλληλοβοήθειας, κατανόησης, συμπαράστασης και καλοσύνης;
Ποιος Θεός είναι αυτός που χωρίζει τους ανθρώπους μέσα στην ευτυχία τους , με λόγια φόβου, θυμού, διχόνοιας και απόρριψής;
Πως είναι δυνατόν να κατανοήσουμε τον Λόγο του Θεού στην πληρότητά του, όταν χανόμαστε μέσα στην προσπάθεια της κατανόησης του δικού μας λόγου;
Πως είναι δυνατόν να λένε όλοι πως είναι οι προνομιούχοι και κατέχουν την αλήθεια του θεού κι αυτή η αλήθεια να γίνεται η αιτία για διάσπαση, διχόνοια και διαμάχη;
Γιατί να κατεβάζουμε τον Θεό στο δικό μας ανθρώπινο, εγωιστικό επίπεδο και να τον βάζουμε να μάχεται με τ'αδέλφια μας, με τα ίδια του τα παιδιά;
Γιατί στο όνομα Του να κρίνουμε και να αποφασίζουμε ποιοι από τους αδελφούς μας Τον τιμούν, Τον αγαπούν και Τον σέβονται;
Γιατί μέσα στην ελεύθερη και απεριόριστη Αγάπη Του, βάζουμε όρια , θέτουμε νόμους και φυλακίζουμε το πνεύμα μας, σέρνοντάς το δούλο πίσω από ανθρώπινες δοξασίες, πάθη και συμφέροντα;
Και εγώ αδελφέ, μέσα στη ψυχική ταλαιπωρία μου, χαμένος μέσα στη δύνη αυτού του άχαρου και σκληρόκαρδου κόσμου, προσπαθώ να κρατήσω αναμμένη τη φλόγα της αγάπης μέσα στη δική μου άχαρη και σκληρή καρδιά, ατενίζοντας με αισιοδοξία το ηλιοβασίλεμα του και περιμένοντας με λαχτάρα το χάραμα μιας καινούριας μέρας!!!
Δεν έχει σημασία τι έχουν οι άνθρωποι μέσα στο κεφάλι τους, ο καθένας το γεμίζει όπως κρίνει ο ίδιος, είναι προσωπική επιλογή άλλωστε....όμως είναι σημαντικό και θα ήθελα ευχαρίστως να ξέρω , τι έχουν μέσα στην καρδιά τους , γιατί γι'αυτήν
είμαστε υπεύθυνοι όλοι εμείς......και ξέροντας τι υπάρχει μέσα στη δική σου καρδιά, θέλω να ξέρεις ότι σ'εκτιμω σε σέβομαι και σ'αγαπω ΑΔΕΛΦΗ & ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ!!!


to danistika :):):)

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

της αγαπης τηv ομορφια προσφερε στο συνανθρωπο σου ........


αγαπη ευτυχια
«Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που τεμαχίζεται
και προσφέρεται στους άλλους
Έχει καταλάβει ότι μέσα στην ιερουργία της αγάπης
ο άνθρωπος κατά χάρη μελίζεται και δεν διαιρείται,
εσθίεται και ουδέποτε δαπανάται.
Έχει γίνει κατά χάρη η ζωή που τρέφει και ποτίζει τον αδελφό »

Είναι ένα μικρό κείμενο με μεγάλη σημασία.
Δίνει το στίγμα της ευτυχίας που αναζητούμε όλοι.

Συνήθως θεωρούμε την ευτυχία
ως κατάσταση που έχει πηγή το είναι μας, τον εαυτό μας.
Όμως φαίνεται πως αυτό είναι πλάνη.
Ξεγελιόμαστε από τον πόθο της
και μπλεκόμαστε στον εγωκεντρισμό μας.
Μάλιστα,
είναι τέτοιο το μπλέξιμο
που αρκετές φορές θεωρούμε τον εγωκεντρισμό ως αγάπη,
γιατί κάνουμε πράγματα
που εξωτερικά δείχνουν να προσφερόμαστε στους άλλους
ή αισθανόμαστε ωραία ψυχολογικά όταν δείχνουμε ενδιαφέρον.

Ωστόσο, το θέμα στην ουσία:
Αγάπη σημαίνει θυσία του εαυτού μας.
Σημαίνει διάλυση του είναι, αυτό το «απαρνησάσθω εαυτόν».
Τότε αυτή η θυσία,
γίνεται αιτία ανασυγκρότησης του είναι μας,
ανάσταση και όντως Ζωή.

Πώς γίνεται να «τεμαχίζεσαι», να «μελίζεσαι»,
να «εσθίεσαι» από τους άλλους,
να αφήνεσαι με άλλα λόγια στους «δημίους» σου
και συγχρόνως να διατηρείς αναλλοίωτο το πρόσωπο σου;
Γίνεται! Το γνωρίζουμε , τότε και τώρα.
Μπορούμε να το γνωρίσουμε από τη δική μας εμπειρία.
Αν αφήσουμε την αγάπη και την προσκόλληση στον εαυτό μας,
αν «κόψουμε το θέλημα μας»
κι ας φαίνεται ανθρώπινο και φυσικό
τότε μπορούμε να γνωρίζουμε στην πράξη τι είναι η αγάπη.
Και γνωρίζοντάς την έρχεται η ευτυχία.

Η ελευθερία του καθενός μας καθορίζει την πορεία της ζωής του.
Η όποια θυσία προσφορά,
για να έχει αποτέλεσμα χρειάζεται να γίνεται
χωρίς πίεση εσωτερική ή εξωτερική,
αλλά με βάση την επιθυμία να ζήσουμε
αυτό το « κάτι άλλο» του κόσμου τούτου.

«ο θάνατος σου η ζωή μου»η«ο θάνατος μου η ζωή σου»

Η επιλογή δική μας.


Θεός σημαίνει κίνηση σ' όλες τις φάσεις, κίνηση Τέλεια, Ταχύτατη, Απέραντη, που στην εκδήλωση και Ολοκλήρωσή της Άχρονα, συνταυτίζει όλες τις στιγμές σε Μία.
Ήλθα να σε διδάξω, Άνθρωπε, την Τέλεια Αγάπη... οχί την επίπλαστη επιφανειακή αγάπη σου και την προσφορά της δήθεν ελεημοσύνης σου, αλλ' ήλθα για να σε διδάξω εμπράκτως την περίοδον αυτή την Τέλεια Αγάπη, την Αγάπη την Αγιάζουσα τα όντα, την Αγάπη που μεταμορφώνει τις υποστάσεις, την Αγάπη που κοσμεί τις υποστάσεις,που τις βοηθάει να εκδηλώσουν την Θεία Τελειότητα της Ανάρχου Αγάπης επί της Γης προς κάθε κατεύθυνση, χωρίς ν' αναμένουν ανταμοιβή. Διότι η προσφορά της Αγάπης, για να είναι ανιδιοτελής και να καταλογισθεί ως προσφορά σου Αγάπης αληθινής δεν πρέπει να περιμένεις την ανταπόδοση. Η Αγάπη φανερώνεται με τη Θυσία. Θυσία του «εγώ» στην Αγάπη, για το σύνολο. Κάθε θυσία του «εγώ», που γίνεται από Αγάπη προς το σύνολο, είναι και ένα ακόμη βήμα για την Επιστροφή.




Κανεις δεν φοβαται το σκοταδι, φοβαται αυτο που κρυβεται μεσα του...
Κανεις δεν φοβαται τα υψη, φοβαται την πτωση...
Κανεις δεν φοβαται να πει Σ' Αγαπω, φοβαται την απαντηση.





Υ.γ.Δανεικο και πειραγμενο.

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

ΤΑ ΤΡΕΙΑ ΧΡΥΣΑ ΕΛΛΑΦΑΚΙΑ, ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΝΕΡΑΙΔΕΝΙΟΥ ΜΑΣ ΔΑΣΟΥΣ


***
μια φορά και έναν τέλειο καιρό...
μέσα στα βάθη του βουνού,
εκεί στο νεραϊδένιο δάσος...έξω από την καλύβα του βασιλιά.. καθόμασταν οι νεράιδες τα ξοτικούλια τα αγγελούνια και τα στοιχειά ,και ακούγαμε παραμύθεια από τον βασιλιά του δάσους...
ως που στα ξαφνικά......!!!!!!!!!!!!!
ακούστηκαν φωνές από το βάθος..... :

''ΒΟΗΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΑΓΙΔΑ !!! ΒΟΉΘΕΙΑ ΒΟΉΘΕΙΑ ΠΑΓΊΔΑ !!!''

μεμιάς ο βασιλιάς πείρε τον μαγικό του τον αυλό....και φώναξε..άνεμε !!!!!
και γίναμε όλοι άνεμος, μέσα στην ψυχή του δάσους, και βρεθήκαμε όλοι σαν αστραπή....μέσα σε μια στιγμή, μπροστά σε τρεις χρυσές ελαφίνες, παγιδευμένες μέσα σε μιά παγίδα περίτεχνη με βάτα και τσουκνίδες, που όταν οι ελαφίνες πλησιάζανε προς τον φράχτη, αυτός ζωντάνευε βρηχώτανε σαν δράκοντας και πέταγε φωτιές...και στην μέση του κλουβιού αυτού....τρομαγμένες και με δάκρυα στα μάτια να μας κοιτάνε.....οι τρεις χρυσές ελαφίνες....
τότε ο βασιλιάς χωρείς να χρονοτριβή.... πίρε ένα κερί,τον σταυρό και την αγιαστούρα....
και αμέσως η παγίδα εξαφανίστηκε..και έγινε καπνός, στον αγέρα της σιωπής, εκεί στο βάθος, του νεραϊδένιου μας δάσους...εκεί κάπου χάθηκε....

τότε τρέξανε οι τρεις χρυσές ελαφίνες στον βασιλιά να τον ευχαριστήσουν...
και του συστήθηκαν....

εγώ είμαι η ελπίδα , είπε το πρώτο ελάφι, εγώ είμαι η πίστη, είπε το δεύτερο, και εγώ είμαι η αγάπη είπε το τρίτο. ..και ψάχναμε την μητέρα μας, την σοφία....μα τώρα που βγήκαμε από την παγίδα του πονηρού, δεν ξέρουμε το πού να την βρούμε βασιλιά μου...μάθαμε πως η μητέρα μας την κάψανε και την φάγανε οι της κατάρας οι ανθρώποι....

τότε ο βασιλιάς γέλασε με την ψυχή του.....λέγοντας, καλά λένε, πως εσείς τα ελάφια είστε η ψυχή του αγαθού.....

τα ελάφια ντράπηκαν και κοκκίνισαν:), δεν κατάλαβαν γιατί το είπε ο βασιλιάς αυτό....αλλά πριν να απορήσουν, άρχισε να τους ρωτά ο βασιλιάς τις δικές του απορίες....

αγάπη ευλογημένη, από την παναγία δωρισμένη....

όταν είσαι η αγάπη κόρη μου πρέπει να αγαπάς?? αφού είσαι η αγάπη....ως φυση αγαπάς, και δεν ''πρέπει'', αλλά ''είσαι'', αυτό ο σοφός το ξέρει ...όπως πίστη μου, μήτηρ της σοφίας η αγάπη.....και όποιος έχει αυτά τα διό...γνωρίζει, πως όταν είσαι η φωτιά, δεν χρειάζεται να πιστεύεις, αλλά είσαι η φωτιά....και έτσι ελπίδα μου δεν χρειάζεται να ελπίζεις ποια, αλλά να πραγματοποιείς....ως η μάνα σου η σοφία, που μέσα από την αγάπη, γεννά της πίστης της τις απολαβές...από την ουράνια αγία του θεού Σοφία.


Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

αυτό είναι πραγματική αγάπη και εκτίμηση που μέσα από το ατελές βγαίνει το αψεγάδιαστο της ανιδιοτέλειας !!!!!!!!!!!

Ένας αγρότης πουλούσε κουταβάκια.
Έφτιαξε λοιπόν μια πινακίδα κι όπως έβαζε το τε...λευταίο καρφί, αισθάνθηκε κάποιον να τον τραβά από το μανίκι.
Γύρισε κι είδε...ένα μικρό αγόρι.
"Κύριε, θέλω να αγοράσω ένα κουταβάκι" είπε το αγόρι.
Ο αγρότης σκέφτηκε λίγο και απάντησε. "Ξέρεις, αυτά τα κουταβάκια είναι από πολύ σπουδαίους γονείς και στοιχίζουν πολλά χρήματα."
Το αγόρι χαμήλωσε το κεφάλι για ένα λεπτό.
Μετά έβγαλε από τη τσέπη του μερικά κέρματα, τα έδειχνε στον αγρότη και ρώτησε "έχω αυτά τα χρήματα. Φτάνουν για να δω τα κουταβάκια;"
Ο αγρότης έβγαλε ένα σφύριγμα και στη στιγμή πετάχτηκε από το σκυλόσπιτο η μαμά σκύλα κι από πίσω της τρέχοντας πέντε γούνινες μπαλίτσες.
Το αγόρι τα κοιτούσε με μάτια γεμάτα ευτυχία.
Ξαφνικά, είδε μια ακόμα γούνινη μπαλίτσα να έρχεται προς το μέρος τους, ακολουθώντας όμως με μεγάλη δυσκολία τα άλλα κουτάβια.
Σερνόταν και αγωνιζόταν να τα φτάσει.
"Αυτό θέλω" είπε το αγόρι.
"Μα δεν μπορείς να πάρεις αυτό" είπε ο αγρότης. "Δεν θα μπορέσει ποτέ να τρέξει και να παίξει όπως τα άλλα κουτάβια".
Το αγόρι έσκυψε και σήκωσε το μπατζάκι του παντελονιού του αποκαλύπτοντας… δύο ατσάλινες λάμες να συγκρατούν το πόδι του και να καταλήγουν σε ένα ειδικό παπούτσι.
"Βλέπετε κύριε" είπε το αγόρι, "ούτε κι εγώ μπορώ να τρέξω πολύ καλά και θα χρειαστεί στη ζωή του κάποιον να τον καταλαβαίνει".
Ο αγρότης με δάκρυα στα μάτια έσκυψε, πήρε το κουτάβι και το απόθεσε στην αγκαλιά του αγοριού.
"Πόσο κάνει;" ρώτησε ο μικρός.
"Τίποτα δεν κάνει" είπε ο αγρότης,
"ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ'' ♥ ♥
Από: ο fylakas aggelos sou...

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011



Τρίτη 3 Μαΐου 2011

σαγαπω εγω μην το ξεχνας ποτε




Έπρεπε να σου γράψω για να σου πω πόσο σ' αγαπώ και νοιάζομαι για σένα.
Χθες σε είδα να περπατάς και να γελάς με τους φίλους σου.
Ήλπιζα ότι σύντομα θα με ήθελες να περπατήσω μαζί σου.
Γι' αυτό ζωγράφισα ένα ηλιοβασίλεμα να κλείσει τη μέρα σου κι έστειλα μια δροσερή ώρα να σε αναζωογονήσει.
Περίμενα πότε θα με καλέσεις . . .
...Συνέχισα να σ'αγαπώ . . .
Καθώς σε παρατηρούσα να πέφτεις για ύπνο χθες βράδυ, ήθελα τόσο πολύ να σ' ακουμπήσω.
Διέχυσα το φεγγαρόφως στο πρόσωπό σου, σταλάζοντας στα μάγουλά σου τόσα πολλά δάκρυα . . .
και δε σκέφτηκες τίποτα για μένα. Ούτε καν Το Όνομά μου .
Ήθελα τόσο πολύ να σε ανακουφίσω . . .
Την επόμενη μέρα έριξα μια λαμπρή ανατολή ηλίου σ' ένα υπέροχο πρωινό για σένα.
Εσύ όμως ξύπνησες αργά και βιαστικά για τη δουλειά . Ούτε που πρόσεξες.
Ο ουρανός μου συννέφιασε και τα δάκρυά μου ήταν η βροχή.
Σ' αγαπώ , ήθελα και πάλιν να σου πω . Ω ! Μόνο ν' άκουγες.
Πραγματικά πόσο σ' αγαπώ !
Προσπαθώ να στο πω με το γαλάζιο τ΄ ουρανού , με το χρυσό φως του ήλιου.
Ο άνεμος ψιθυρίζει την αγάπη μου δια μέσου των κορυφών των δέντρων
και τη διαχέει στα χρώματα των λουλουδιών.
Στο φωνάζω στο θόρυβο των νερών στα ποτάμια ,
και συνθέτω τραγούδια αγάπης , για να παίζουν, και να σου τραγουδούν.
Σε θερμαίνω με τις ακτίδες του ήλιου, και αρωματίζω τον αέρα με το γλυκό άρωμα της φύσης.
Η αγάπη μου για σένα είναι βαθύτερη από κάθε ωκεανό,
μεγαλύτερη από κάθε ανάγκη της καρδιάς σου.
Μόνο να μπορούσες να αντιληφθείς πόσο νοιάζομαι . . .
Ο πατέρας μου στέλνει την αγάπη Του . Θέλω να Τον συναντήσεις, να Τον γνωρίσεις .
Κι' Αυτός νοιάζεται για σένα. Οι Πατέρες έτσι είναι.
Νοιάζονται , και πονούν για τα παιδιά τους .
Γι' αυτό, σε παρακαλώ, κάλεσέ με σύντομα. Δεν έχει σημασία πόσο χρόνο θα πάρει.
Θα περιμένω , όσο κι΄ αν χρειαστεί . . . γιατί σ' αγαπώ !

Ο φίλος σου Ιησούς

--------------------------

Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις στη λύπη την απελπισία
νιώθεις τη μοναξιά στην καρδιά
νομίζεις πως κανείς δε σ' αγαπά.

...Μα σήκω τα μάτια στον ουρανό
δεν είσαι μόνος σου στον κόσμο αυτό
γιατί κοντά σου είναι ο Χριστός
είναι πατέρας στοργικός.

Υπάρχουν στιγμές
που νιώθεις πως ποτέ δε θα τα καταφέρεις
να διώξεις τη θλίψη απ' την καρδιά
τι πρέπει να κάνεις δεν ξέρεις.

Σ' αγαπά ο Χριστός
και θα σου δώσει την παρηγοριά
είναι για σένα φίλος πιστός
και θα 'ρθει να σου δώσει τη χαρά.

Οτιδήποτε και να σου συμβεί
μην απελπιστείς ούτε στιγμή
είναι κοντά σου ο Χριστός
θα σου δώσει δύναμη Aυτός.

Καλή σας μέρα, όμορφη και ευλογημένη μερα!!!

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Αναρτήθηκε από αγερας στις 1:38 μ.μ.




ΚΥΡΙΑΚΉ, 10 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2011
ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΨΥΧΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΕΝΙΩΣΑ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ .......
σας ευχάριστω ολόψυχα που μου κάνετε την τιμή κι είστε κοντά μου,εσείς μου φερθήκατε καλλίτερα από τον kathenan.sas ευχάριστο που μου δίνετε από τον χρόνο σας κι μου δροσίζεται τα μονοπάτια ,της μοναξιάς μού με το γλυκό δροσερό αεράκι sas.sas ευχάριστω όπου υπάρχετε κι με δέχεστε ,όπως είμαι για αυτό όπου είμαι.για την υπομονή σας τη κατανόηση σας τη εκτιμιση σας προς εμενα.είστε οι μονες γλυκιές ψυχές που με δέχεστε όπως είμαι με την εμφάνιση αυτή που έχω καλή κακή με τη νοοτροπία μου τη ιδιότροπη αστήν πω ευχάριστω που μου δώσατε την ευκαιρια να μπορώ να σας δώσω ολόψυχα την εκτίμηση μου......... ευχάριστω που με τιμάται με την εξαιρετική αγάπη σας.μου κάνετε τόσο καλο πραγματικά posh ανάγκη, έχουν οι μοναχικοί άνθρωποι λίγο από τη ζεστασιά τον άλλον ανθρώπων.ποσο το νιώθουμε αυτό εμείς οι άνθρωποι που έχουμε μάθει, μόνον στην απόρριψη το να δεχόμαστε την αποδοχή, από λίγους κι καλους πραγματικά ανθρώπους.ευχάριστω ..............
Αναρτήθηκε από αγερας στις 1:38 μ.μ.

***

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

ψυχή μου...


***
καρδιά μου...
ανάσα στο αίμα μου ζωή ...
και φως μου η ανατολή ....νερό στα σπλάχνα μου κυλάς, γη και ουρανέ μου εσύ.

και γύρισα το βλέμμα μου στον ουρανό,
και φώναξα το πόσο σε αγαπώ...καρδιά μου.
και στα ξαφνικά έγινα άνεμος...

άνεμε !!!
πως γίνεται στα ξαφνικά αυτό??

ήμουν άνεμος και έψαχνα θεό??
κι τότε.γέλασε ο άνεμος...και μου είπε : βασιλιά μου αγάπησες....
και η καρδιά μου σε είδε... και μέσα στην ψυχή μου σε έβαλε.

άνεμε !!! βγαίς έξω ...θέλω το πρόσωπό σου να δω.

τότε πάλι γέλασε ο άνεμος... και μου είπε :
βρε βασιλιά μου ! ! ! έχει άλλο πρόσωπο...εκτός από την αγάπη???


και τότε βρέθηκα να είμαι ο άνεμος.... και να έχω το πρόσωπό σου...καρδούλα μου.






Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

εν ελλάδι τότε.

***
ένα Τριαντάφυλλο στο χέρι μου κρατώ.
σε άδεια γη και άδειο ουρανό....
σε πια χέρια να το δώσω?
σε πια χείλι να πω το σ' αγαπώ,
στον άδειο τάφο της ψυχής μου,
θεέ μου...στέκομαι και σου ζητώ.
άσε το Τριαντάφυλλο στο χώμα μόνο να βρεθεί...
και έγινε,
και άρχισε να βροντά και να αστράφτει...

και η βροχή σκέπασε με το χώμα το Τριαντάφυλλο μου...
και  στα σπλάχνα της μάνας μου γης στο χώμα της έλιωσα.....
και απο τότε το κορμί μου είναι ένα με τον ήλιο...της γης μου.
και η ψυχή μου ένα με αυτόν του ουρανού .
***
9/11/2002 εν σπαρτη.
ιωάννης

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Δεν τραγουδώ παρά γιατί με αγάπησες



*************
******
**
ιωάννης.
...

πίσω από τις κουρτίνες του μυαλού,
νεράιδες και άγγελοι φτερουγίζουν ...
γύρο από τους ανθούς  της αγάπης σου .

και ανεμίζουν την γύρη τους μέσα στις ακτίνες του ήλιου σου, ψυχή μου.
και οι άγγελοι του θεού  ευφραίνονται,
και  την κάνουν μέλι....και σου  πραγματοποιούν το θέλημα που ακτινοβολείς,αγάπη μου .
 στον θείο έρωτα του ουρανού και της γης.



Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

η ιστορία του χαμένου χρυσωρυχείου




ήταν ένας άνθρωπος ,που γύρευε σε λάθος δρόμους της ευτυχία.tou eixe πει ένας γερος κάποτε ότι είναι τυχερός κι στο μέλλον θα συναντήσει ένα μεγάλο χρυσωρυχείο.αυτός χαρούμενος άρχισε να ψάχνει να το βρει νομίζοντας ότι εκεί θα βρει την ευτυχία που τόσο είχε anagh.
sto δρόμο του συνάντησε πολλούς ανθρώπους κι τους ρωτούσε, που να ψάξει να βρει αυτό το χρυσωρυχείο,όλοι του λέγαν δε γνωρίζω .κάποια στιγμή μετά από χρονια κάποιος του είπε πήγαινε στον τάδε σοφό γέροντα κι θα σου πει ακριβώς που βρίσκετε αυτό που η ψυχή σου "λακταραει".

αυτός έτρεξε έψαξε κι βρήκε τελικά τον γέροντα του μίλησε κι αυτός του είπε μα τι γυρεύεις τώρα ??? αυτό που ζητάς ein μέσα στην καρδια σου το πιο πολύτιμο χρυσωρυχείο είναι η καρδια μας κι τα συναισθήματα μας.αυτά θα μας ακολουθούν πάντα αιώνια ενώ τα πλούτη που ζητάς τα επίγεια κάποτε θα xathoun.
o άντρας πήρε το πολυτιμότερο μάθημα στη ζωή του ότι τα μεγαλύτερα πλούτη ein αυτά που η ψυχή μας κρίνει κι αν τα βγάλουμε από μέσα μας θα έχουμε τη μεγαλύτερη ευτυχία.


σημασία λοιπόν δε έχει ότι γυαλίζει αλλα ότι σου προκαλεί τη πιο μεγάλη, δυνατή συγκίνηση όταν το ζεις,όχι τα πρόσκαιρα εδώ πλούτη δε θα σου φέρουν ευτυχία. μπορεί μια προσωρινή ουτοπική ευτυχία να σου δώσουν, όχι όμως τη πραγματική που "βρισκετα" στα πιο μικρά κι γλυκα, πραγματάκια στη ζωή μας που οι πιο πολλοί αγνοούμε ψάχνοντας ανούσια πράγματα να γεμίσουμε τα κενά μας.

κι ο θησαυρός που όλοι γυρεύουμε κι με "λακταρα" ζητούμε είναι ο θεός είναι τα συναισθήματα κι η αγάπη του δημιουργού μας τα πολυτιμότερα dora


AGERAS

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΥΧΩΝ

Χαμένο ανάμεσα στα άλλα, μέσα σ' ένα πυκνό δάσος, υπήρχε κάποτε ένα δέντρο. Ήταν υπεραιωνόβιο, με κορμό μεγάλο σαν σπίτι και κλαριά που θαρρούσες πως άγγιζαν τα ουράνια. Το έλεγαν «Το Δέντρο Των Ευχών» και όχι τυχαία. Ήταν το δώρο των θεών στους ανθρώπους. Οποιοσδήποτε μπορούσε να πάει εκεί και να κάνει οποιαδήποτε ευχή. Αν ζητούσε αυτό που ήθελε με όλη του τη δύναμη, το Δέντρο ικανοποιούσε το αίτημά του.
Στον κορμό του Δέντρου υπήρχε μια πόρτα που οδηγούσε στο εσωτερικό του, εκεί που κάποιος έπρεπε να περάσει για να κάνει την ευχή του. Και πάνω από την πόρτα, βρισκόταν χαραγμένη μια επιγραφή, που λίγοι πρόσεχαν. Οι άνθρωποι, βλέπετε, ήταν γεμάτοι αγωνία να πραγματοποιηθεί η ευχή τους και τίποτε άλλο δεν τους ενδιέφερε.
Η επιγραφή έγραφε: «Πρόσεχε την ευχή σου».
Είπαμε πως το Δέντρο πραγματοποιούσε όλες τις ευχές, όποιες και αν ήταν αυτές. Υπήρχαν άνθρωποι που εύχονταν για υγεία, άλλοι για προκοπή, κάποιοι για χρήμα, μερικοί για σύντροφο, πολλοί για μια καλή δουλειά. Υπήρχαν κάποιοι που ζητούσαν ευτυχία, όχι για τους εαυτούς τους, αλλά για κάποιον άλλον.
Αυτοί ήταν και οι λιγότεροι και, όσο περνούσε ο καιρός, σπάνιζαν. Υπήρχαν, τέλος, και αυτοί που εύχονταν η συμφορά να χτυπήσει τον διπλανό τους. Όσο λιγόστευαν οι προηγούμενοι, τόσο πλήθαιναν αυτοί.Το Δέντρο είχε Δύναμη, μα δεν είχε Κρίση. Έτσι πραγματοποιούσε όλες τις ευχές, και τις καλές και τις κακές. Δεν ήταν έτσι από λάθος των θεών, το αντίθετο συνέβαινε. Έδωσαν οι θεοί ένα σπάνιο δώρο στους ανθρώπους μα και τους έστησαν παγίδα ταυτόχρονα. Ήθελαν να δουν με ποιο τρόπο οι άνθρωποι θα το χρησιμοποιούσαν.
Ήθελαν να δουν αν, τελικά, το άξιζαν.
Την τελευταία μέρα που το Δέντρο υπήρξε, πολλοί άνθρωποι χτύπησαν την πόρτα στον κορμό και πέρασαν στο εσωτερικό του, πολλοί άνθρωποι ευχήθηκαν. Μπήκε μια μάνα, που ευχήθηκε για την υγεία του παιδιού της, ένας φτωχός οικογενειάρχης που ζήτησε χρήματα, ένας πολιτικός που ευχήθηκε για υπουργικό θώκο, μια νεαρή ηθοποιός που παρακάλεσε για δόξα, ένας ματαιόδοξος που ζήτησε φήμη, ένα μικρό παιδί που ήθελε ένα ποδήλατο.Και μια πικρή γυναίκα μπήκε, που ζήτησε δηλητήριο για να ποτίζει τους άλλους, και μια άλλη, πράσινη από ζήλια, που ζήτησε δύναμη μαγική για να φέρνει την καταστροφή, και ένας άνθρωπος που δεν ήξερε τι είναι η αγάπη, μα ήθελε να την εξαφανίσει, και ένας τέταρτος που ευχήθηκε να λέει τα πιο αισχρά ψέματα και να γίνεται πιστευτός, και ένας δολοφόνος που ζήτησε αφθονία θυμάτων, και ένας κλέφτης που παρακάλεσε να εξαφανιστούν οι κλειδαριές και τα λουκέτα, και ένας απόλυτα κακός που ευχήθηκε, μόνο, να παραμείνει έτσι.
Και το Δέντρο εισάκουσε τις ευχές όλων, δικαίων και αδίκων, γιατί έτσι ήταν φτιαγμένο. Μα θύμωσαν οι θεοί, οργίστηκαν με τους ανθρώπους και αποφάσισαν πως δεν μπορούσαν να διαχειριστούν αυτό το σπάνιο δώρο, πως δεν ήταν αντάξιοί του. Και έστειλαν μια δέσμη κεραυνών και το έκαψαν. Και το Δέντρο των Ευχών έπαψε να υπάρχει.
Μόνο που, την τελευταία στιγμή,
μια μικρούλα, νεαρή θεά, εκείνη που είχε το πιο όμορφο γέλιο από όλους, πρόλαβε να σώσει ένα μικρό, τρυφερό κλαράκι.
Και όταν σταμάτησαν οι κεραυνοί κατέβηκε στο δάσος. Βρήκε ένα ξέφωτο που το έλουζε ο ήλιος και φύτεψε το κλαράκι της. Το πότισε με το γέλιο της και το κλαράκι έβγαλε ρίζες.
Έτσι, ένα καινούργιο Δέντρο των Ευχών έπιασε να μεγαλώνει μέσα στο δάσος.Θα περάσουν πολλά-πολλά χρόνια, μέχρι το κλαράκι να γίνει δέντρο θεόρατο και να μπορεί να πραγματοποιεί ευχές.
Η θεά με το πιο όμορφο γέλιο απ' όλους, πίστευε πως μέχρι τότε η ανθρωπότητα θα είχε μάθει το μάθημά της, πως οι άνθρωποι θα συνειδητοποιούσαν πως οι ευχές πραγματοποιούνται με τη δύναμη της αγάπης και της πίστης.
Της αγάπης για τους ανθρώπους και της πίστης σ' αυτούς.



κάψε με... χάροντα... εγώ είμαι από νερό...δέν σβήνω...είπε ο φοινυκας, και έφυγε στο καθόλου.


****

φύγε μαύρο φύγε να χαθείς.
να πάς στο τέλος της γραμμής,
να μήν σε βλέπουνε μάτια σαν και τα δικά μου.

το ψέμα σου νύχτα.
στην δύση σου κοίτα.
εγώ ειμί η αλήθεια.
και σου σου 'χω  μαχαίρια απο φωτιά..


Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

επιτέλους στο δάσος .


***
καμένο δάσος η σάρκα μου...
η πανοπλία μου σφαγμένη από πυρωμένα βέλη,
μαύρους καπνούς αναβλύζει το πετσί μου,
και νωπές οι μαχαιριές των φίλων μου στην καρδιά μου.
καιρός να φορέσω βρεγμένη λινάτσα, και ήσυχος να κοιμηθώ.
να σβήσω μέσα στον άνεμο...και μέσα στην αθανασία μου να πετώ...
να είμαι ο βασιλιάς άνεμος,
αιώνιος Μελχισεδέκ.
βασιλεύς της δικαιοσύνης των θεών.
της αγίας του θεού σοφίας. ...που νικητής τον άδη και αυτός ενοίκισε, διό έχει χριστόν.

ευλογημένος συ ο θεός μου !

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ...




Περίμενα να μου πεις δύο-τρεις λέξεις,
ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν,
ζητώντας τη γνώμη μου για ό,τι πρόκειται να κάνεις σήμερα.

...Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος
προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα
για να πας στη δουλειά σου.

Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!
Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος.

Για να δεις ότι είμαι κοντά σου,
έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό
και το κελάηδημα των πουλιών.

Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου.

Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου
και πάλι περίμενα. . .

Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησης σου,
δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια.

Όταν γυρνούσες από τη δουλειά
είδα τη κούραση και το στρες σου
και σου έστειλα ένα ψιλόβροχο
για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας.

Νόμιζα ότι κάνοντας σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.
Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες.

Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις.
Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη.

Άνοιξες μετά την τηλεόραση,
και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή,
εγώ περίμενα . . .

Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου
και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες.

Βλέποντας σε τόσο κουρασμένο
κατάλαβα τη σιωπή σου
και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού
για να μπορείς να ξεκουραστείς,

αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι πίσσα ,
άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια.

Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν τα παρατήρησες...
αλλά δεν πειράζει!

Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα ;
Έχω περισσότερη υπομονή από ότι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς.
Θέλω να σου το δείξω αυτό, για να το δείξεις και εσύ με τη σειρά σου στους γύρω σου.

Σ' αγαπώ τόσο πολύ ώστε θα σε ανέχομαι , όσο χρειαστεί , για να με αισθανθείς ότι είμαι δίπλα σου .

Τώρα από στιγμή σε στιγμή θα ξυπνήσεις πάλι.
Δεν Μου μένει παρά να σ' αγαπώ και να ελπίζω
ότι τουλάχιστον σήμερα θα Μου χαρίσεις λίγο χρόνο από το χρόνο σου ,
και θα μιλήσεις λίγο μαζί μου . . .

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

ΦΥΣΑ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΗ


ΦΥΣΑ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΗ...
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΕΓΟΥΡΛΩΣΑΝ ΩΣ ΕΝ ΑΜΥΓΔΑΛΑ,
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΚΟΚΚΑΛΙΑΣΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ ΕΠΙΣΗΣ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΡΡΩΣΤΙΑ,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ
ΜΗΤΕ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΑ ΓΗΡΑΤΙΑ.
ΕΙΝΑΙ ΑΠ' ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗ ΨΥΧΡΗ ΨΥΧΗ,
ΠΟΥ ΕΧΑΘΗ ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ.

ΚΙ ΕΣΥ ΩΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΝΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΑΡΑΣ,
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠ' ΕΔΩ,
ΜΗΤΕ ΑΠ' ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΣΟΥ ΤΟ ΕΔΩ,
ΜΗΤΕ ΑΠ' ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥΤΟ.
ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΚΟΣΜΟ ΑΓΝΩΣΤΟ,
ΚΙ ΕΔΩΣΕΣ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΖΕΣΤΑΣΙΑ ΣΕ ΜΕ ΚΑΙ ΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ,
ΚΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΔΩΡΟ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΩ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ
ΑΡΡΩΣΤΙΑ, ΠΟΝΟ, ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ.

ΜΑ... ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΥ ΑΠ' ΕΔΩ, ΕΤΟΥΤΟ ΔΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,
ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ.
ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ ΑΥΤΟΣ,
ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ,
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΕΓΩ ΤΗΝ ΕΓΝΩΡΙΖΩ.
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ ΕΣΥ,
ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΧΤΥΠΗΜΕΝΗ,
ΜΑ ΕΙΝ' Η ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΣΟΥ Η ΜΙΚΡΗ ΠΛΕΟΝ ΜΑΤΩΜΕΝΗ
ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΜΗΝ ΑΝΤΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΕΦΑΣΙΣΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ.

ΚΙ ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ, ΚΑΛΗ, ΜΙΚΡΗ ΝΕΡΑΙΔΟΥΛΑ,
ΑΠ' ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΤΟ ΔΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΑΠΕΦΑΣΙΣΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ,
ΠΟΝΟ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΕΣΥ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ,
ΚΑΙ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΤΩΣΕΙΣ.
ΚΙ ΕΤΣΙ ΞΑΠΛΩΣΕΣ ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΣΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΟ ΑΓΝΑΝΤΕΜΑ
ΚΙ ΗΣΥΧΑΣΕ Η ΠΝΟΗ ΣΟΥ.

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

η δυναμη της αγαπης .............



πόσοι από εμάς έχουν αυτό το πράγμα στη ψυχή τους ??? όλοι τόχουμε όπως κι πολλά αλλα συναισθήματα που κρύφτηκαν, θάφτηκαν λόγο καταστάσεων που μας κάναν να τα αγνοούμε.αγάπη κατανόηση καλοπροαίρετη διάθεση φιλανθρωπία αγνά συναισθήματα,όλοι τάχουμε από τη φτιαξιά mas.apo εμάς εξαρτάται αν θα τα ξεθάψουμε μέσα από τη λάσπη της σαπίλας που μας έριξε η κοινωνία όπου ζούμε.τελικά μαγκιά είναι να δείχνουμε έναν άσχημο τσαμπουκαλή χαρακτήρα η έναν χαρακτήρα ήπιο ,όμορφο με καλή προαίρεση προς στον άλλον ??? με διάθεση να πλησιάσουμε τον συνάνθρωπο μας κι να τον αγαπήσουμε, αντί να τον υποτιμούμε η να τον βρίζουμε??? τι μας τιμά λοιπόν πιο πολύ ??? το νάχουμε συναισθήματα κι να τα σκορπούμε γύρο μας είναι μαγκιά.

πρέπει να έχουμε υπομονή κι μακροθυμία σε καταστάσεις που αφορούν ανθρώπους που μας πειράξανε αυτοί είναι οι "φτεκτες όχι εμείς άρα αυτοί πρέπει να ντρέπονται μην πέφτουμε λοιπόν στο λάθος αυτωνών κι τους "μιμουμαστε".όταν μας αδικήσουν οφείλουμε να υποστηρίξουμε την θέση μας είπαμε να είμαστε καλοπροαίρετοι κι να μην καβγαδίζουμε, για το τίποτε όχι όμως καρπαζοεισπράκτορες.όλα σε λογικά πλαίσια τότε όλα έρχονται σε αρμονια.ας αφήσουμε να βγει αυτή η ομορφιά ,από μέσα μας πρώτα εμείς θα νιώσουμε ,όμορφα κι γεμάτοι αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή .το να νιώσουμε ότι έχουμε δύναμη να αλλάξουμε το ψυχρό κι άσχημο κλίμα, του σήμερα κι να το κάνουμε μια κοινωνία ανθρώπινη είναι μεγάλο έργο.

αν βγει από μέσα μας όλος αυτός ο πλούτος του συναισθηματικού μας κόσμου έξω μπορούμε όλοι μαζί να κάνουμε θαύματα γύρο μας.μια γκρίζα κοινωνία πόνου, μοναξιάς κι αδικίας, να τη ζεστάνουμε.η δύναμη που έχει η ψυχή μας, είναι πολύ μεγάλη λένε ότι η αγάπη μετακινεί κι βουνά ολόκληρα.ο δημιουργός όταν μας έπλασε μας έφτιαξε με συναισθήματα κι χαρίσματα, παραπολλά αν τα αξιοποιήσουμε σωστά αυτά πολλαπλασιάζονται αυτόματα .η αγάπη όλα τα νικα αρκεί να το θέλουμε.


αγνώστου συγγραφέα :)

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Όταν μεσάνυχτα λαλούν



Όταν μεσάνυχτα λαλούν,
σε βλέπω που κοιμάσαι.
Βλέπω τα μάτια σου κλειστά,
την αγκαλιά σου άδεια.

Κι γω καρδούλα μου γλυκία,
και λατρεμένη παναγιά μου,
θέλω να ερθώ εκεί κοντά,
στην αγκαλιά σου τη γλυκιά.

Να φύγω απ' το εδώ του τώρα,
και μονομιάς στο εκεί του αύριο να 'ρθω.
Στην αγκαλιά σου τη γλυκιά να μπω,
την καρδιά σου που χτυπά να αισθάνομαι
και η ζεστασιά σου τη ψυχή μου να γεμίζει.

Όταν μεσάνυχτα λαλούν,
η μοναξιά εδώ τριγύρω βρίσκεται,
και παγωμένο το δωμάτιο κι ο χώρος όλος,

όταν μεσάνυχτα λαλούν,
με πιάνει πόνος,
γιατί είν΄ η θάλασσα που μας χωρίζει ατέλειωτη...
κι εδώ υπάρχει παγωνιά και μόνο εσύ ζεσταίνεις τη καρδιά μου.

Κι ενώ φαντάζει απέραντη και ατελείωτη η θάλασσα που μας χωρίζει,
ατέλειωτη κι αστείρευτη καρδιά μου είναι κι η ίδια η αγάπη μας.
Και μένω εδώ, και επιμένω,
μέσα στη κενότητα του σήμερα, του αύριο και του χθές.

Και σαν περάσει ο δείκτης τα μεσάνυχτα,
αφού σε δω, και σε σκεφτώ,
στη προσευχή μου θα κλειστώ,
παίρνοντας δύναμη-κουράγιο,
αφού για πάντα σ΄αγαπώ.

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011


ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΔΑΚΡΥΖΟΥΝ,
ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΚΑΡΔΟ,ΣΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΑΞΕΣΤΟ,
ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΝΙΓΜΕΝΗ ΠΟΝΕΜΕΝΗ,ΠΕΡΝΑ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ,
ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ ΣΕ ΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙ,
ΑΨΥΧΟ ΚΛΟΥΒΙ, ΩΣ ΤΡΟΠΑΙΟ ΚΑΙ ΚΤΗΜΑ.

Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΗ, ΜΑΤΩΜΕΝΗ,
ΣΑΝ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΙΚΡΟΥ, ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΗ.
ΩΣ ΣΑΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΘΛΙΜΜΕΝΗ.

ΜΑ ΣΥ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΣΩΠΑΣΕ...
ΜΗ ΠΟΛΥΔΑΚΡΥΖΕΙΣ, ΕΧΕΙΣ ΕΜΕΝΑ.
ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ Σ' ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ,
ΜΑ ΟΤΙ ΕΧΩ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ,
ΤΟΥΤΟ ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΕΓΩ ΧΑΡΑ ΜΟΥ,
ΤΟΥΤΟ ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΕΓΩ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.
Σ' ΑΓΑΠΩ

ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗ.
ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ...
ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΜΟΥ.


Όταν βράδυ-βράδυ μα αργά ως το πρωί,
κλεινεις τα ματια σου να κοιμηθείς,
αυτά τα δυο σου μάτια...
όταν τα βλέπω χάνομαι...
Χάνομαι, στο πουθενά του άγνωστου εμείς,
και θελω....
σ' αγαπώ να σου φωνάξω,
σ' αγαπώ να σου το πω,
μα δε μ' ακούς.

Σαν τα 'στρα παίξαν τρομερό παιχνίδι,
μαγικό...ονειρεμένο παιχνίδι.
Και τα ρωτώ αν είναι αλήθεια,
να τα πιστέψω δε μπορω,
το σ' αγαπώ να ψιθυρίσω δίχως λέξεις...
Θέλω αυτό, μόνο αυτό.
Το σ' αγαπώ να το ακούσεις δίχως ήχο.

Το σ'αγαπώ να αισθανθείς...
Μα... είσαι εκεί, πάντα εκεί,
κι εγώ εδώ, πάντα εδω...
Σε έναν κόσμο ξένο... παγωμένο...
Εσύ εκεί, καρδιά μου εκεί...
Κι εγώ μονάχος, εδώ, ψυχη μου εδώ...

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

καρδιά μου.


***
καρδιά μου γλυκό μου περιστέρι,
εκεί που πετάς στους ξένους ουρανούς,
πάρε και το γαλάζιο μου να έχεις στον ουρανό σου,
πάρε και την καρδιά μου,
να την έχεις εσύ.