THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

ΤΑ ΤΡΕΙΑ ΧΡΥΣΑ ΕΛΛΑΦΑΚΙΑ, ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΝΕΡΑΙΔΕΝΙΟΥ ΜΑΣ ΔΑΣΟΥΣ


***
μια φορά και έναν τέλειο καιρό...
μέσα στα βάθη του βουνού,
εκεί στο νεραϊδένιο δάσος...έξω από την καλύβα του βασιλιά.. καθόμασταν οι νεράιδες τα ξοτικούλια τα αγγελούνια και τα στοιχειά ,και ακούγαμε παραμύθεια από τον βασιλιά του δάσους...
ως που στα ξαφνικά......!!!!!!!!!!!!!
ακούστηκαν φωνές από το βάθος..... :

''ΒΟΗΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΑΓΙΔΑ !!! ΒΟΉΘΕΙΑ ΒΟΉΘΕΙΑ ΠΑΓΊΔΑ !!!''

μεμιάς ο βασιλιάς πείρε τον μαγικό του τον αυλό....και φώναξε..άνεμε !!!!!
και γίναμε όλοι άνεμος, μέσα στην ψυχή του δάσους, και βρεθήκαμε όλοι σαν αστραπή....μέσα σε μια στιγμή, μπροστά σε τρεις χρυσές ελαφίνες, παγιδευμένες μέσα σε μιά παγίδα περίτεχνη με βάτα και τσουκνίδες, που όταν οι ελαφίνες πλησιάζανε προς τον φράχτη, αυτός ζωντάνευε βρηχώτανε σαν δράκοντας και πέταγε φωτιές...και στην μέση του κλουβιού αυτού....τρομαγμένες και με δάκρυα στα μάτια να μας κοιτάνε.....οι τρεις χρυσές ελαφίνες....
τότε ο βασιλιάς χωρείς να χρονοτριβή.... πίρε ένα κερί,τον σταυρό και την αγιαστούρα....
και αμέσως η παγίδα εξαφανίστηκε..και έγινε καπνός, στον αγέρα της σιωπής, εκεί στο βάθος, του νεραϊδένιου μας δάσους...εκεί κάπου χάθηκε....

τότε τρέξανε οι τρεις χρυσές ελαφίνες στον βασιλιά να τον ευχαριστήσουν...
και του συστήθηκαν....

εγώ είμαι η ελπίδα , είπε το πρώτο ελάφι, εγώ είμαι η πίστη, είπε το δεύτερο, και εγώ είμαι η αγάπη είπε το τρίτο. ..και ψάχναμε την μητέρα μας, την σοφία....μα τώρα που βγήκαμε από την παγίδα του πονηρού, δεν ξέρουμε το πού να την βρούμε βασιλιά μου...μάθαμε πως η μητέρα μας την κάψανε και την φάγανε οι της κατάρας οι ανθρώποι....

τότε ο βασιλιάς γέλασε με την ψυχή του.....λέγοντας, καλά λένε, πως εσείς τα ελάφια είστε η ψυχή του αγαθού.....

τα ελάφια ντράπηκαν και κοκκίνισαν:), δεν κατάλαβαν γιατί το είπε ο βασιλιάς αυτό....αλλά πριν να απορήσουν, άρχισε να τους ρωτά ο βασιλιάς τις δικές του απορίες....

αγάπη ευλογημένη, από την παναγία δωρισμένη....

όταν είσαι η αγάπη κόρη μου πρέπει να αγαπάς?? αφού είσαι η αγάπη....ως φυση αγαπάς, και δεν ''πρέπει'', αλλά ''είσαι'', αυτό ο σοφός το ξέρει ...όπως πίστη μου, μήτηρ της σοφίας η αγάπη.....και όποιος έχει αυτά τα διό...γνωρίζει, πως όταν είσαι η φωτιά, δεν χρειάζεται να πιστεύεις, αλλά είσαι η φωτιά....και έτσι ελπίδα μου δεν χρειάζεται να ελπίζεις ποια, αλλά να πραγματοποιείς....ως η μάνα σου η σοφία, που μέσα από την αγάπη, γεννά της πίστης της τις απολαβές...από την ουράνια αγία του θεού Σοφία.


Τρίτη 26 Ιουλίου 2011