THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009


Ο άνεμος της αγάπης με λύσσα χτυπά τα κλαδιά των αναμνήσεων.
Ο βασιλιάς του έχασε το παιδικό γέλιο του.
Και στην καρδιά του οι πάγοι της μοναξιάς σχηματίζουν πόνο.
Με μανία ο άνεμος χτυπά της ακρογιαλιές της ψυχής.. ψάχνοντας απελπισμένα την πραότητα να ξανά βρει.. και την γενναιοδωρία της αγάπης την φύση της να βρει..
Μα ...η αγάπη είναι άνεμος.. και μέσα στο χώμα να μπει δεν χωρεί.
Ο μανιασμένος εχθρός συνέτριψε τα ζώα τους ανθρώπους και την ζωή,
Κομμάτιασε την αγάπη που ακόμα μέσα στον άδει ακούγετε στο δάσος η φωνή.
Αγάπη, αγάπη, αγάπη.
Τα σάβανα της αγάπης έμειναν κομμάτια σκορπισμένα στον τάφο του χρόνου.
Και οι αναμνήσεις ψάχνουν ένα ζευγάρι φτερά να δραπετεύσουν μέσα από την άγνοια αυτήν.
Φρίκη και δαίμονες τον εμποδίζουν..
Να γίνει ο άνθρωπος ξανά ένα παιδί.
Μα έλα που η αγάπη έχει μυστήριους δρόμους.. που σε θνητό αέρα γεννά την ζωή.
Μα όχι μέσα από τα γήινα χωμάτινα τα πλούτοι.
Μα μέσα σε αγάπη που ζει...μέσα ακόμα και στον άδει. Μέσα στον θάνατο. μέσα στο τίποτα...η αγάπη πονά και ακόμα αθάνατη ζει.

5 σχόλια:

bagie είπε...

Την αγάπη πρώτα πρέπει να την νιώσουμε να την κατανοήσουμε και μετά να λέμε την λέξη αγάπη.Κρύβει πόνο,κρύβει χαρές,αλλα τι αγαπάμε πραγματικά?
Η αγάπη σου δίνει ευλογία σε ολον τον κόσμο,και πραγματική αξία.
Ο πόνος σου γέροντα μου ειναι τα καρφιά που σου δίνουμε εμείς που ακόμα δεν έχουμε μάθει την πραγματική αγάπη και στον σύνάνθρωπο μας δίνουμε μονο πόνο.
Αλλα οχι σε εσένα,εσυ αξίζεις αγάπη και μόνο αγάπη.
Ξέρεις κάτι?
Σε αγαπώ πολυυυυυυυυυυυυ))))))))

Dioni είπε...

Η αγάπη ζει.
Καλημέρα βασιλιά μου και κάτοικοι του δάσους!

amazona fotini είπε...

όλη η ομορφιά του κόσμου περικλείεται σε μια αθάνατη και παντοτινή λέξη...

¨ΑΓΑΠΗ"

ο άνεμος της αγάπης είναι πάντα μέσα στη καρδιά σου βασιλιά μας..

φιλιά πολλά

artemis είπε...

Είναι το χώμα κεντημένο με αγάπη...
χιλιάδες διαμάντια λούζουν τον άνεμο της θάλασσας
και το καράβι,
πάλι στο λιμάνι,
στα δικά του νερά τα γνώριμα γυρίζει.
Όνειρα,
όνειρα που χάνονται όταν έρθει το σκοτάδι,
μα με τον ήλιο η θαλπωρή τα τυλίγει στην ζεστή του φλώγα.
Αγάπησες και θάνατο μες στην καρδιά βιώνεις,
γιατί ποτέ δεν κοίταξες πώς ο θάνατος έχει χαρμόσυνο το μήνυμα, της ελεύθερης ζωής-ένα ασύμαντο τίποτα για το τώρα του εαυτού σου...
μα,το τίποτα με ζωντανή ανάσα,είναι ο κυβερνήτης του προσώπου της αληθινής ψυχης σου.
Η απόλυτη θέοση,όταν η ψυχή γνωρίσει τον σκοπό του μυαλού
και το μυαλό ενεργήση με την αγάπη της πραγμάτωσεις του έρωτα ψυχής!

Δεν έχω δάκρυα για να χαρίσω,τα φύλαξα στην φύση του ανέμου
εκέινος τα σκόρπισε στην θάλασσα για να μπορώ να μυρίσω την αλμύρα στον πόνο του έρωτα κάθε ψυχής.

δύο τα φτερά...ανάσα περιστέρι!

Estella είπε...

.... πανέμορφο... Τα σέβη μου...