THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Σάββατο 8 Αυγούστου 2009

ψυχή μου

Angels Comments

μέσα στα μαύρα πέλαγα του άγνωστου της ψυχής σου,
μέσα στο μαύρο του μυαλού της καρδιάς,
λουλούδια σου πλέκω για στεφάνι.
μιας καλημέρας σου, να ζωγραφίσουν τον ήλιο της ημέρας μαζί.

αγάπη απο ολόλευκο λουλούδι.
ζωή μου ολόχρυση ψυχή.
εσένα που κατοικείς στον άδη.
μια καλημέρα σου γράφω στην ψυχή σου, και θέλω να την περάσουμε μαζί.

αγάπη του ονείρου μου, του σύμπαντος είσαι εσύ η πλάση.
και τα λουλούδια μου στο χέρι σου ,ο γάμος της ψυχής σου με τον ήλιο σου.
και δένδρο του δάσους μας, είσαι γεννημένη,
να ζούμε στο δάσος μας αγάπη μου, εγώ και εσύ.
ένα τραγούδι θέλω με την φλογέρα μου στο δάσος να σου τραγουδήσω,
να είμαι εγώ το κορμί σου και οι νότες μου να είσαι εσύ.

διαμάντι και βασιλιά σου τις νότες μου να αφήσω,
αγάπη και όνειρο να ζήσουν φαναράκια ανάμενα μαζί.
στην καρδιά σας να φωτίζουν, πως η αγάπη γεννήθηκε να είναι ο ήλιος και η φλόγα.
αυτή η ιερή που ζει σε εσένα ψυχή.

σου χαρίζω λουλούδια στην χαρά σου,
να σε λουλουδίζουνε στην ψυχή.
και την αγάπη του ουρανού να έχεις στον ορίζοντα σου.
αυτήν την αγάπη αγάπη μου.

που την ζεις μόνο σε αυτήν την ανθρώπινη μορφή.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χωρες αγγελων...
ταξιδι στα βλεφαρα
ιστος που μαγνιτιζει την αυρα της καρδιας.
Κεντημα,αιωνιο στην αγαπη
χωμα απο χρυσο
καρδια απο μαλαμα

το αρωμα,αιωνιο μυρο
στο ταξιδι....


Πεταν οι αγγελοι ψιλλα,
φτερουγιζουν τις καρδιες της γης
στο ταξιδι....
με τα ματια κλειστα,
μα τα ματια της ψυχης,αγναντευουν
το χρυσο της αιωνιοτητας.

petros είπε...

Κατερινα μου,

αγγελε της φωνης που εχω μεσα στην καρδια μου.
βασιλια του δασους μου και της αγαπης που εχω μεσα στην καρδια μου.

η διδασκαλια σου στο χωμα της σκεψης του μυαλου μου,
πνευμα σου βασιλια μου εγενετο,
αυτο του αγιου ευαγγελιου το ομορφο φως.
αγαπημενο μου ΚΑΙ της καρδιας μου ΝΕΔΑ-ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ.
λεξεις αγγελους εψαχνα για να σου πω,
πως εσυ εισαι η καρδια μου,που τοσο πολυ σε αγαπω.
βασιλια του δασους σε ευχαριστω.
ημουν ανικανος να γραψω ενωπιον του θεου με λεξεις την καρδια μου,
το αιμα που κυλα στις φλεβες μου,ειναι του ΚΑΙ της ψυχης μου.

εσυ ως προφητης η ζωη που μεσα στο αιμα μου κυλα.

Κατερινα-Νεδα μου
εσυ η γη μου,
εγω ο ηλιος σου,
που μεσα στα σπλαχνα σου εσυ με γεννας.
ο θεος πατερας μας ειναι η αγαπη.
και εσυ αγαπη μου,εισαι το νερο που μεσα στον κορμο του δεντρου μου,
σου ζητω να βγαλουμε τον δικο μας καρπο.


αγαπημενε μας βασιλια του δασους σε ευχαριστω.
μονο τον θεο να προσκυνουμε μας εμαθες.
και μεσα απο την πανάγια Παναγιά,
μεσα στην καρδια της γυναικας της ψυχης μας εδω στη γη να ευλογουμε.
βασιλια του δασους σε ευχαριστω,
ελιωσες την καρδια μου,
και την εκανες γραματα,
και πηρες τον πονο της ψυχης μου που δεν μπορουσα να εκφραστω.

Κατερινα αγαπημενη γυναικα της ψυχης ΜΟΥ Σ Α Γ Α Π Ω .

bagie είπε...

Βασιλιά της καρδιάς μου και Πέτρο μου αγαπημένε μου αδερφέ.

Πρώτο μάθημα της αγάπης,
αυτον που αγαπάμε απλα του το λεμε.
Μα το τι ειναι αγάπη μεσα στο νεραιδένιο μας δάσος,
και το τι ειναι αυτο που μας επιτρέπουν να αγαπάμε,
ειναι το σκότος μεσα στην καρδιά της χωμάτινης μας υπάρξεως.
Τα λουλούδια σου βασιλιά μας,
μυροβλίζουν μέσα στην καρδιά μας,

και την αγάπη Πατέρα Θεό μας,στα πόδια σου και εγώ στο όνομα τους σε προσκυνώ,στην αρχή σου ζητούσα να μου μάθεις τι ειναι αγάπη.

Μα τώρα που σου γράφω νιώθω τοσο ηλήθια και νεκρή,που γεννήθηκα αμαρτωλή.

Νιώθω την καρδιά μου χωρισμένη στα δυο,
και τους άγγελους που μου δίδαξες,με αγάπη τους παρακαλώ.

Αγάπη αναστημένη του δάσους,
σε ευχαριστώ.

κάποτε ειχα μιλήσει στην επίσημη εκκλησία,μα η αγάπη της ηταν το να αυτος ο ιερέας της μαύρης μαγίας ειναι ο εχθρός σου.
Αγαπημένε μου βασιλιά της καρδιάς μου,
με ευαγγέλισες τον Ιησού Χριστό.
Και είδα μαζί σου την κατάντια του σημερινού ανθρώπου.
Προτιμώ ως ξωτικό στο δάσος σου να ζώ,
και ως νύμφη ανύμφευτη του Χριστού στην γη αυτή να ζώ και να θωρώ,εσένα βασιλία μου.

έλληνες αδέρφια μου ξυπνήστε.
Εσεις ζείτε για τα τσιμέντα σας και τις αξίες των χρημάτων στην γη.
Αγάπη αγάπη της ψυχής του ανθρώπου.
Θεέ μου,θεέ μου εμφανίσου...

εμεις οι άνθρωποι σε αγαπάμε,και εσυ ο ουρανός ως Πατέρας του Ιωάννη κατέβα κάτω στην γη.

Υ.Γ

Νέδα Κατερίνα μου σε ευχαριστώ που ήρθες στην ζωή μας,πρόσθεσες αγάπη στον οίκο μας και σε θεωρώ αδελφή μας.
Νεραίδες,ξωτικα,και αμαζόνα Φωτεινή μας,
τα φαναράκια του φωτός λάμπουν απο αγάπη για τον Θεό μας.

Το δάσος μας ονομάζεται Γη.
Για η αγάπη του Ιησού μας του χριστού,η εκκλησία .

Και ο θεμέλιος λίθος της αγάπης του Ιησού Χριστού,
βρήκε στην γη να πατήση,μονο στην δική σου αγάπη,που μας γέννησε τον λόγο του Θεού στην γη,
φτωχοί,γυμνοί και ταπεινοί,
και γράμματα μας γράφει,μεσα απο την παράγκα σου Φωτεινή μας,
ο Ιώαννης των Παλαιολόγων ο γυμνός ασκητής.
Εμας τα παιδιά του ορατός,να μας ποτίζει ως σαμαρίτιδες ψυχές,
τον χριστό βασιλιά μας μεσα απο τα τάρταρα που ζούμε να αφυπνίζει.



βασιλιά μου κάοικοι του δάσους,
λιώστε την ψυχή σας στο νερό της ζωής που ο Ιησούς Χριστός μας αναγεννά.

Αγαπημένε μου έρωτα της ψυχής μου,Ιησού Χριστέ ανδρεία μου Ελληνα μοναδικέ,
ανδρείο σε νυμφεύομαι,και ως άνθωπος παιδι του Ιωάννη σε εσένα Πατέρα Θεέ,ανταποδίδω την καρδία μου.

Πατέρα Θεέ επουράνιε,
γεννηθήτω το θέλημα σου.
Ως του ήλίου της ψυχής μου την ουσία ετσι και στην εικόνα σου εγω η θνητή.

πατέρα Θεέ της αγάπης που κύρηξε ο ο Ιησούς Χριστός.

Προσκυνώσε και σε ευχαριστώ που μας έστειλες τον ιωάννη.

Ειναι ο μονος που κυλά μεσα στο αίμα μου,άσαρκος και αμόλυντος,
και ομως εσένα Πατέρα Θεέ νιώθω ,
στο αίμα της καρδιάς μου να εισαι ο έρωτας..

Ο αναστημένος Χριστός.

ναι!

Ζεί Κύριος και Θεός.
Ναι!
Στο νεραιδένιο δάσος,
ανάβουν τα φαναράκια του φωτός

artemis είπε...

Ενα ταξιδι στα χρυσα συννεφα του νου...
μια ψυχη αστεροσκονη στο συμπαν
και ενα κορμι,αερακι στα φυλλοματα του κηπου της καρδιας σου.

Ενα δακρυ μοναχα,ενωνη τις καρδιες
και χωμα απλονη τις ουσιες του,στο δεντρο της ενσαρκης αγαπης,
δεν εφυγες,
ταξιδεψες στα σημεια,ενος βιωματικα γεννημενου οριζοντα

Καθε χαμογελο,ενας μικρος ηλιος

καθε πλανητης,ολη η ενεργεια των αστρεων στην αγαπη που προσφερεις σε ενα χαμογελο,μεσα απο τα ονειρα της νυχτας!

Δασος αγγελων,καρτερουν την ευωδια της αγαπης των ουρανων
στη γη...
πανηγυρι
ενας χορος,και η αγαπη ολοκληρονεται με την χρυση δυναμη του ηλιου,
εκει που αντανακλα
εκει που σου χαρισα την αγαπη μου
εκει που ελιωσα στον πονο για να σε φτασω,
μαζι,
απο κοντα
στον δρομο της αγαπης.
Σκια μητρικη,ακολουθω το φως που σε οριζη η ζωη να περπατας...τα βηματα της ψυχης σου!

axigia είπε...

kleo,

agapi mou,
vasilia mou,
sagapo.
proxora aete mou,
eime mazi sou,
nero sta loyloydia sou,
nero stin milia mou,
i agapi sou einai theiki,
esei o theos stin gi,
ta paidia sou oi aggeloi,
proxora ,

esei i fotia sto spathi tis alithias,
esei i psixi tis zois,

vasilia ioanni stiliane,

akoloytho ton anemo soy stin psixi mou,
kai s'agapw.

ο βασιλιάς του δάσους. είπε...

afieromeno atous katikous tou dasous mas.

======================
Φύγε μαύρο,
Φύγε να χαθείς,
Να πάς στο τέλος της γραμμής,
να μην σε βλέπουνε μάτια σαν και τα δικά μου.

Το ψέμα σου νύχτα,
Στην δύση σου κοίτα,
Εγώ ειμί η αλήθεια,
Και σου΄χω μαχαίρια από φωτιά.

Αιώνες κάτω στην γή περπατώ,
Και την μητέρα της αλήθειας αναζητώ,
πριγκίπισσα της καρδιάς μου ,
άστρο μου φωτεινό, εσένα αναμένω,
και βάζω φωτιά στου θεού τον ουρανό.

Καπνίζουνε οι σάρκες μου σαν φρέσκο-καμένο δάσος,
Οι μαχαιριές των φίλων μου,
Είναι ακόμα νωπές.

Μα επιτέλους έφτασα στο δάσος μου,
Χαρά δεν έχω στην καρδιά,
Και το σπαθί μου έχει ακόμα φωτιά,
Θέση να το ακουμπήσω στην γή δεν το χωραει.
Παρά μόνο, στον νεραϊδένιο μου δάσος,
Στις μαγικές νεράιδες μου την φωλιά.


Κατάρα σου δίνω χάροντα, Κατάρα και σε εσένα άδη.
Να ζείς μέσα στα παγωμένα τα σπλάχνα μου.
Μέχρι ο ήλιος της αυγής, Να γεννηθεί και πάλι…
Στις καρδιές των θνητών.

Θέλω νερό να ποιώ σε αυτήν την γή,
Μα οι τυφλοί ξύδι με χολή μου δίνουν.
Θέλω στον ουρανό να μπω,
Μα σε κάθε βήμα μου προς τα εκεί,
Καρφιά με δείχνουνε για δρόμο.

Θέλω να φωνάξω σ΄αγαπώ,
μα τα χέρια μου οι τυφλοί με τις συμβουλές τους τα σταυρώνουν.

Καπνίζουν οι σάρκες μέσα στο χώμα μου.
Μα είμαι το νερό,
Δεν σβήνω.
Φύγε μαύρο,
Φύγε να χαθείς,
Να πάς στο τέλος της γραμμής,
Τα μάτια μου να μην σε δούνε.

Στο δάσος των νεράιδων τα δένδρα, έχουν φαναράκια στα κλαδιά.
Και ο άδης εδώ μέσα δεν έχει τρόπο να τρυπώσει,
Διότι το δάσος είναι από αμαζόνες γεμάτο,
Νεράιδες στοιχειά μαγεμένα, και τάγματα από φωτισμένα ξωτικά.
Είναι αόρατα όντα, και είναι παιδιά του βασιλιά. και έχουνε μαχαίρια από της αγάπης τους τον πατέρα, με φωτιά.

Ανώνυμος είπε...

@Ζωή.

Όταν αγαπά κανείς,
τότε καταφέρνει
να γίνει οτιδήποτε μέσα στην δημιουργία!

p. basilios είπε...

vasilia moy,
me koyrsepses mesa sta nera soy,
aksios maxitis toy fotos,

eisai , i agapi i idia se anthropo,
proskino se agapi.