THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Love Comments





Ψυχή μου,
Εγώ ειμί η απέναντι όχθη,
Και εσύ ο ποταμός.
Εσύ είσαι η γή που με ορίζει την πορεία,
Και εγώ το νερό που ο νούς σου σοφίζετε και με γεννά.
Ψυχή μου, μητέρα γυναίκα Εύα ,
Πανάγια αγάπη της αγάπης,
Στα σπλάχνα σου ζώ,
Και εσύ προς τα νεκρά αστέρια με ζητάς,
Ψυχή μου, ανάσα της καρδιάς της ψυχής μου.
Λογίσου, αν η αγάπη που λέτε στην γή, αργεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά σου,
Είναι γιατί εσύ άργησες να την αποδεχτείς.

Ψυχή μου, νεκρή μέσα στο σκοτάδι του φωτός,
Εσύ είσαι ο ήλιος μου μα δεν γνωρίζεις το τι εστί το φώς,
Και σήμερα γυναίκα γή μου, την γή του χώματος αγγίζω,
Για να με νιώσεις εσύ θεέ άνθρωπε γυναίκα στο χωμάτινο και θεϊκό κορμί σου.
Θεέ.


Ευαγγελισμός εστί φώς.
Και το φώς βρήκε την καρδιά σου ψυχή σου.
Που εγώ στην άλλη όχθη σου. Την ψυχή του νερού μου κοιτώ, χάρη σε εσένα που με γέννησες μάννα γυναίκα, ιέρια του ζωντανού χώματος μου.
Εύα, των ιερέων, κατάρα προς τον θεό σου,
Των ιερέων που σταυρώνουν το εγώ σου,
Των ιερέων πατέρων λειτουργών, της κατάρας σπορείς και δολοφόνοι του Ιησού χριστού υμών.
Των ιερέων που έχτισαν τον αυτοκατάρατο ναό σου,
Εγώ ο προφήτης Ηλίας στα μάτια σε κοιτώ.
Και την ξύλινη γνώση τους σφάζω , καίω, και τον θεό στα μάτια κοιτώ. Εσένα σταυρωμένη ιέρια, εσένα αγάπη του ανθρώπου.
Μάνα παναγία γυναίκα του ανθρώπου.

‘’εγώ ειμί ο ήλιος που τα μάτια της ψυχής μου αγάπη το ονομάζει,
Εσύ γυναίκα της ψυχής μου, τον ουρανό που τα άστρα κάτω στην γη, ζωντανά τα κατεβάζει.
Και το εγώ θεό σου σε ήλιο θεό ,
Στο ένα το πνεύμα σε σπουδάζει.
Σφάξε το προσωπείο σου,
Εκεί μέσα, το ένα το πνεύμα σου θεέ θα δεις.

Ψυχή μου,
Ποτέ σου δεν με άκουσες,
Εγώ ειμί το εντός σου,
Σιώπα την σκέψη που σε στεφάνωσαν, το νεκρό του άδη σου μυαλό,
Σιώπα, και άκου την καρδιά σου θεέ άνθρωπε, σβήσε το προσωπείο σου,
Και εγώ η αγάπη σου,
Πατέρας σου μητέρα σου του εγώ,
Θα σου φανερωθώ,
Σιώπα,
Αν δεν με γεννήσεις θέληση μου αγάπη.
Ποτέ την αγάπη δεν θα γνωρίσεις κοιτώντας την στα μάτια,
Σιώπα.
Άκου την καρδιά σου,
Εκεί είμαι, στο εσύ σου .
ψάξε αλατένια ψυχή,
Το είναι σου είναι η θάλασσά μου,
Το νερό σου είμαι εγώ.
Ψυχή μου.
Πάντα σ΄ αγαπούσα, σ΄αγαπώ, και θα σ΄αγαπώ.
Σιώπα τον χρόνο ,έχω ανάγκη να σε ζήσω, να σε αγαπήσω, μπορώ.
Εσύ ?

5 σχόλια:

bagie είπε...

Αν δεν αγαπησουμε το εντος υμων πως ζηταμε αγαπη?Να γνωρισουμε πρωτα τι θελουμε να αγαπησουμε και πραγματικη αγαπη ερχεται..ειναι στο εντος υμων.
Πετα με φτερα αγγελων και οση αγαπη εχεις να την δωσεις απλοχερα,χωρις φοβιες και μυστηρια.να εισαι το καθαρο νερο,κανεις δεν μπωρει να ταραξει τα νερα σου..Ο θεος και η αγαπη ειναι εντος υμων.Αγαπη αγγελων,αγαπη χριστου στην καρδια ολων μας

amazona fotini είπε...

ο Θεός δημιούργησε την ψυχή, πλάθοντας την με ομορφιά.
της έδωσε την απαλότητα της πρωινής αύρας, το άρωμα των λουλουδιών...
της έδωσε επίσης ένα ποτήρι γεμάτο χαρά μα και ένα ποτήρι γεμάτο θλίψη
πίνοντας το θα καταλάβει το νόημα της χαράς μα και της λύπης...

μετά ο Θεός έδωσε στην ψυχή αγάπη ...

έβαλε στα βάθη της ένα μάτι που βλέπει το αόρατο...δημιούργησε μέσα της μια φαντασία που κυλά σαν ποτάμι
την έντυσε με ενδύματα λαχτάρας υφασμένα απ' τους αγγέλους του ουρανού
να κάνει όνειρα και να ταξιδεύει με το ταίρι της....
έδωσε δύναμη τυφλή που γίνεται φλόγα
που καίει το μαύρο και το σκοτεινό και το γεννά λευκό....

ο Θεός χαμογέλασε και έκλαψε ... γιατί ένιωσε την αγάπη να γεννάτε ..
δεν είχε όρια ούτε τέλος ... μόνο άπειρο !!!!!!!!


σε ευχαριστώ...

dimitra είπε...

σε ευχαριστώ!!!
σε νιώθω!!!!
και σε αγαπώ!!!!!!!!

neda είπε...

Το σύμπαν μου μπήκε στην τροχιά του σύμπαντός σου.
Είσαι οδηγός μου κι όμως σ’ οδηγώ. Μ’ οδηγείς στην απλότητα της αλήθειας. Κι η αλήθεια μέσα μου είναι η αγάπη. Κι είναι αλήθεια αγάπη.
Σε κοιτάζω φως μου και παίρνω το φως απ’ το φως σου. Σε φωτίζω.
Με διδάσκεις. Μου μαθαίνεις το όλον μέσα απ’ το κανένα γιατί το εμείς είμαστε το ένα.
Με ταξιδεύεις. Χάνομαι στο σύμπαν σου. Ακουμπώ την ψυχή μου στη δική σου ψυχή μου. Βυθίζομαι στην αγκαλιά του σύμπαντός σου και χάνομαι μέσα στην πρωτόγνωρη αλήθεια.
Παίρνω την πνοή σου και ξεψυχώ. Σου δίνω την πνοή μου και με ζεις.
Σ’ αγαπώ. Εσένα. Εμένα. Την τριαδικότητά σου. Το παιδί που κρύβεται μέσα σου, τον άντρα και τη γυναίκα.
Σε λατρεύω θεέ για τον άνθρωπό σου. Σ’ αγαπώ άνθρωπε στον θεό σου.
Χάνομαι στον ωκεανό σου και ξεδιψώ.
Νοσταλγώ και αγαπώ.
Αγάπη.
Ευχαριστώ.

neda είπε...

Όταν ήμουνα ρυάκι κάποιος μου είπε ότι ο κόσμος είναι αγγελικά πλασμένος. Μου δώσανε χρώμα, σχήμα και όχθες. Όχθες για να κυλώ ανάμεσά τους, να μη χάνομαι. Και μου είπαν να προσέχω να μην ξεραθώ, μη φύγω στη γη και χυθώ, γιατί εγώ θα γίνω ποτάμι.
Όταν έγινα ποτάμι έμαθα ν’ αγαπάω τη φύση. Και χαιρόμουνα που την έκανα όμορφη. Ήξερα τις όχθες μου κι έμαθα να τις αγαπάω γιατί νόμιζα ότι τις διάλεξα εγώ. Χαιρόμουνα γιατί η ροή μου ακολουθούσε την πορεία της. Τους.
Ώσπου γνώρισα μια πέτρα. Η πέτρα με ρώτησε τι είμαι και της είπα ποτάμι. Και τότε εκείνη έπεσε μέσα μου και έκανε κύματα. Και τότε κατάλαβα ότι είμαι το νερό. Έπειτα εκείνη έμεινε μέσα μου και μου έδειξε ότι οι όχθες μου είναι εντός μου. Και τότε είδα ότι το χρώμα μου είναι πιο διάφανο, πιο λαμπερό. Γιατί τότε κατάλαβα ότι το φώτιζε ο ήλιος. Άρχισα λοιπόν να τρέχω…
Τώρα είμαι χείμαρρος. Παρασέρνω τα νεκρά κλαδιά και τα φύλλα. Παίρνω μαζί μου τις πέτρες που θέλουν να γίνουν οι όχθες μου. Μπαίνω στη γη μου και την ποτίζω. Την ξεδιψώ. Χύνομαι στη θάλασσα και χάνομαι μέσα της. Λυτρώνομαι γιατί η θάλασσα είμαι εγώ.