Μέχρι σήμερα νόμιζα ότι η ταπείνωση θα με βοηθήσει ν' ανοίξω τον πυρήνα μου. Σήμερα κατάλαβα ότι η ταπείνωση έχει τόση δύναμη που μπορεί να ανοίξει και άλλους πυρήνες, πόσο μάλλον αν ανήκουν σε ανθρώπους που αγαπάς. Θέλει κότσια "ν' ανοιχτείς". Θέλει κότσια να ομολογήσεις και να εξομολογηθείς. Είναι ανδρεία και μεγαλοσύνη μαζί να είσαι λευκό χαρτί. Η αγάπη του θεού είναι τόσο μεγάλη που συγχωρεί ακόμη και αυτούς που θέλουν αλλά δεν μπορούν. Ευχαριστώ. Όχι μόνο γιατί μου δείχνεις τον δρόμο. Ούτε μόνο γιατί με την αγάπη μου δείχνεις πώς αγαπούν. Σ' ευχαριστώ γιατί μου δείχνεις πώς να σπέρνω και να καλλιεργώ το χωράφι μου, αυτό που εσύ μου καθάρισες απ' τα ζιζάνια και τα αγκάθια, ώστε να το καρπωθώ εγώ και οι γύρω μου και να το αφήσω κληρονομιά σε αυτούς που θα έρθουν. Σ' αγαπώ όχι γιατί είσαι αγάπη μα γιατί είσαι λόγος. Κι ο λόγος είναι πύρινος. Η φωτιά ανάβει από μικρούς σπινθήρες. Η καύτρα ενός τσιγάρου μπορεί να κάψει ένα ολόκληρο δάσος αλλά και μια μικρή φλόγα φτάνει για να ζεστάνει τις καρδιές.


====================
=========
====
o vasilias tou dasous, eipe:





Αναρτήθηκε από neda στις 3:10 μ.μ.

η γεννημένη αγάπη.

Ροδοπέταλα στο χώμα πεταμένα.
Αετός στην γη χωρείς τα φτερά.

Αέναους ουρανούς να ζεις έναν φανταστικό παράδεισο…
με κρεμαστές γέφυρες με λουλούδια στο μετά.
Την ώρα που εσείς τα παιδιά της γής..
Καταστρέφετε την ζωντανή , την γη σας.
Που σας ζει η αγάπη της στο κουφάρι που κουβαλάτε.
Ουράνια ψυχή εσύ ….

Κατάρα έδωσα στον χάροντα…
Κατάρα και στον άδει..
Να ζουν στα παγωμένα σπλάχνα μου.
Μέχρι ο ήλιος να φωτίσει όλους τους νεκρούς και ζωντανούς.
Και να γίνουν τα όνειρα μια τρομερή αλήθεια.


κλίσε τα μάτια σου νύχτα..
σβήσε φως σου, που είναι από σκοτάδι,
και κοιτάμε στα μάτια.

Άνεμο σου στέλνω , στα σπλάχνα σου να σκιάσει.
Και με ένα γλυκό φιλί στην καρδιά, να λουλουδίζει το σύμπαν εσένα.
Στου ήλιου σου το φώς.
Καρδιά μου, εσύ.

Ένα τραγούδι μέσα στόν άδη,
μία φλογέρα χωρίς έναν σκοπό,
αυτό είναι κι η ψυχή μου,
χωρίς εσένα για φυλαχτό,
εσύ μια Παναγιά του κάμπου,
εγώ ο αετός στα στήθη μου το αίμα που κυλά...
για να ταΐσει τα παιδιά του,
θέλω σ' αυτή τη γη νερό νά πιω.... μα άδεια η πηγή μου,
θέλω σε ουρανό να μπω... μα δεν υπάρχει δρόμος,
θέλω στο σύμπαν να χωρώ...
μαμέτρα και σταθμά μου 'δώσαν,
θέλω στο σύμπαν να σβήσω να χαθώ...
να σβήσω στην καρδιά του...
.
Μέσα στου ήλιου σου το φως

Ο άνεμος της αγάπης με λύσσα χτυπά τα κλαδιά των αναμνήσεων.
Ο βασιλιάς του έχασε το παιδικό γέλιο του.
Και στην καρδιά του οι πάγοι της μοναξιάς σχηματίζουν πόνο.
Με μανία ο άνεμος χτυπά της ακρογιαλιές της ψυχής.. ψάχνοντας απελπισμένα την πραότητα να ξανά βρει.. και την γενναιοδωρία της αγάπης την φύση της να βρει..
Μα ...η αγάπη είναι άνεμος.. και μέσα στο χώμα να μπει δεν χωρεί.
Ο μανιασμένος εχθρός συνέτριψε τα ζώα τους ανθρώπους και την ζωή,
Κομμάτιασε την αγάπη που ακόμα μέσα στον άδει ακούγετε στο δάσος η φωνή.
Αγάπη, αγάπη, αγάπη.
Τα σάβανα της αγάπης έμειναν κομμάτια σκορπισμένα στον τάφο του χρόνου.
Και οι αναμνήσεις ψάχνουν ένα ζευγάρι φτερά να δραπετεύσουν μέσα από την άγνοια αυτήν.
Φρίκη και δαίμονες τον εμποδίζουν..
Να γίνει ο άνθρωπος ξανά ένα παιδί.
Μα έλα που η αγάπη έχει μυστήριους δρόμους.. που σε θνητό αέρα γεννά την ζωή.
Μα όχι μέσα από τα γήινα χωμάτινα τα πλούτοι.
Μα μέσα σε αγάπη που ζει...μέσα ακόμα και στον άδει. Μέσα στον θάνατο. μέσα στο τίποτα...η αγάπη πονά και ακόμα αθάνατη ζει.

Η αγάπη, των ανθρώπων

Δέντρο μου, μοναχικό που καρτεράς της άνοιξής σου τα λουλούδια,

πόσο σε ζηλεύω καλό μου,

πόσο πολύ σε θαυμάζω!

Μοναχή ψυχή, μέσα στην έρημο των ανθρώπων την αγάπη,

χωρίς να σε νοιάζει η ιστορία,

ή τι λένε για σένα οι λόγιοι, θνητοί.

Δέντρο μου μοναχό, εκεί στον κάμπο, που δροσοσταλίδες οι σκέψεις μου, στα κλαδιά σου ακουμπάνε.

Πες μου το μυστικό σου, πως γίνεταιμέσα στην παγωνιά της μοναξιάς σου να ζεις, μέσα στο παγωμένο σου κορμί;

Τότε το δέντρο μου χαμογέλασε, με έβαλε μέσα στην ψυχή του και, ενώ μιλιά δεν έχει, ακούμπησε το κορμί μου μέσα στου ξυλένιου κορμιού του την ψυχή μου…να το γευθώ…

Και άρχισε, το νερό στα σπλάχνα μου, ως δέντρο εμένα να μου μιλά…Χιόνι στο έξω σου βασιλιά μου είναι η αγάπη των ανθρώπων…

Μα εγώ ξέρω πως η αγάπη είναι η ζωή. Εσύ αγάπησες και η αγάπη της φύσης σε είδε και σε έβαλε μέσα στο κορμί της, που τα πάντα στην γη είναι αυτή.

Τότε σταμάτησε το δέντρο να μου μιλά, και έγινα ο τίποτα εγώ, το ξύλο του…

Και άκουγα το νερό να μου λέει: Εσείς οι άνθρωποι

ζείτε νεκροί από αυτό το πνεύμα που γνωρίζεις βασιλιά μου.

Τώρα που έγινες δέντρο, νιώσε τα περσινά φύλλα σου τα νεκρά και πεθαμένα για τους ζωντανούς ανθρώπους...

Μέσα στου ξύλου την τροφή, ζουν ποιο δυνατά, στην ψυχή του ξύλου τούτου του δέντρου που εσύ στα σπλάχνα του τώρα ζεις…
Τότε σκίρτησαν τα σπλάχνα μου και μάτωσε η καρδιά μου
και φώναξα προς την αγάπη: Θεέ μου, Θεέ μου, αυτό το δέντρο ήμουν και έψαχνα Θεό;
Τότε άστραψε ο ουρανός...
μα στάσου... αυτή η λάμψη είμαι εγώ, αυτή η λάμψη είναι η ματιά μου.
Και ως άνεμος στα ξαφνικά βρέθηκα να ανεμίζω στα κλαδιά του δένδρου του δάσους μου.
Τότε πάλι αναφώνησα και είπα:
Θεέ μου Θεέ μου τι γίνεται εδώ ήμουν άνεμος και έψαχνα Θεό;
Χαχαχαχα...
...ακούστηκε να μου γελά ο άνεμος!
Όχι Βασιλιά μου, απλά αγάπησες και η καρδιά μου σε είδε και σε έβαλε μέσα στη ψυχή μου.
'Ανεμε, βγες έξω θέλω να σε δω βγες έξω όταν σου μιλάω θέλω να σε θωρώ.
Χαχαχα...
...βρε βασιλιά μου, μου απάντησε ο άνεμος,
υπάρχει άλλο πρόσωπο εκτός απο την αγάπη;
Τότε δάκρυσα από συγκίνηση και βρέθηκα να είμαι ο άνεμος και να ΄χω το πρόσωπό σου.
Μα τότε πάλι σκίρτησαν τα σπλάχνα μου και έσπασε σε χιλιάδες κομμάτια η καρδιά μου.
Και βρέθηκα να είμαι σε άλλη γη και σε άλλο ουρανό,
να είμαι μέσα στο σύμπαν και ένα δάκρυ ψηλά ως ήλιο να θωρώ και απόρησα....
μα πριν προλάβω κάτι να σκεφτώ ακούστηκε φωνή απο τον ουρανό:
Τι θέλεις; Τι ζητάς;
Ως ξένος σε αυτό δάκρυ γιατί κοιτάς;
Και τότε απάντησα προς την φωνή: μα τι πόνος είναι αυτός;
Μα ποιά αγάπη μπορεί τόσο πολύ να αγαπάει;
Τότε απάντησε πάλι η φωνή:
Αυτό το δάκρυ είναι της μάνας γης της χήρας γεννημένης αγάπης!
Τότε κύλησε το δάκρυ προς την γη,
και ευθύς τότε και εγώ μαζί του δάκρυσα.
Και σκεπτόμενος πως όταν η μεγαλύτερη αλήθεια στη γη είναι το μεγαλύτερο τους ψέμα, τότε ποιά αγάπη να ψάχνω εγώ να βρω;
Πήρα τα συντρίμμια της καρδιάς μου και το δάκρυ αυτό το αγκάλιασα να μην είναι πια ορφανό...
Μα τότε άστραψε ο ουρανός και βρέθηκα να είμαι πάλι στης γης το χώμα...
μα καρφωμένος επάνω σε ένα σταυρό...
και να ΄χω στα μάτια μου την Παναγία.
Και εκεί που μου ήρθε να πω στον πόνο μου ΙΛΗ ΙΛΗ....
μα στάσου την γνωρίζω αυτή την ιστορία...
και λέω προς την Παναγία...
Γυναίκα μην κλαίς,
την ξέρω καλά την ιστορία
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΓΥΡΙΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕ!!!

.

Αφιερωμένο στην πληγωμένη σας αγάπη!
.

Ευχολόγιο:
Ο πόνος και η θλίψη είναι η σαπίλα και η μούχλα,

που τον σπόρο του σίτου,
μέσα του το χώμα κρατά.
Η αγάπη είναι το νερό που χάρη στη μούχλα,

την σαπίλα, και τον πόνο, μέσα στο θάνατο γεννιέται ο βλαστός του δέντρου που στον ουρανό πια κοιτά και όσο πόνεσε τόσο βαθιές ρίζες έχει στο χώμα κάνοντας το θεοφώτιστο δένδρο να χαμογελά!!!

Ο φιλοσοφικός ο λίθος, είναι...

'' σαν τα παιδιά γίνεσθε, σε αυτά ανήκει η βασιλεία του εντός του ημών''.

Ο άνθρωπος, για να αποκτήσει την σοφία , θα πρέπει πρώτα από όλα, να παραδεχτεί την ήττα του από αυτήν.

http://oyranios.blogspot.com/

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....

Αγαπημένε μας Βασιλιά και Ευαγγελιστή του φωτός,
στον ουρανό της καρδιάς μας.
μέσα στα σπλάχνα μου, από την ημέρα που σε γνώρισα
νιώθω μια γλυκύτητα ανεξήγητη που με πλημμυρίζει χαρά.
νιώθω ότι ξαναγεννήθηκα!!!
οι άγγελοι της αγάπης φτερουγίζουν ζωντανοί μες την καρδιά μου...
Αγαπημένοι κάτοικοι του δάσους σας ευχαριστώ.
που μέσα από τις εξομολογήσεις της αγάπης ανακάλυψα
πως κι εγώ είμαι ένα περιστέρι της αγάπης.
κι αυτό γιατί έχω εσάς κοντά μου και με μαθαίνετε να πετάω.
κοράκι μπήκα στο δάσος αυτό.
μα μέσα στα φαναράκια του δάσους είδα τις νεράιδες
και τα ξωτικά που μου φωτίσανε και είδα τα δύο μου τα ολόλευκα φτερά...
και με την αγάπη του Βασιλιά του δάσους μας,

μου δώσατε μέλι στην ψυχή μου.

Απλά........
θέλω να σας πω ευχαριστώ.
διότι γνώρισα ένα, και αυτό το ένα είναι αληθινό.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
Γιατί η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει...
και ζει μέσα στην Ελληνική καρδιά...
πάνω στα φαναράκια του δάσους,

ανάβει του Έλληνα η καρδιά..
χάρη στην φλόγα την ζωντανή που έχει μέσα στα σπλάχνα του

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ

ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑ.

Βασιλιά του δάσους, νεράιδες, ξωτικά,

και αδέλφια κάτοικοι του δάσους,

ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ!

==================
==========
===
apo kapnoyli:))

afieromeno, stis neraides moy, ta ksotikoylia moy, kai sta stixia ton dendron tis zois, tou magemenoy apo tin agapi sas...dasous.

***

apo ton vasilea ioanni, stin mitera mas panagia tou a8ona, vasilisa twn e8eriwn sines8imaton tis agapiw ''sas''.

ioannis o kan;enas.

tis ag;apis tou pantos sas.

αγάπη μου

Η αγάπη,
Αν αργεί να πραγματοποιήσει τα όνειρα σου,
Είναι γιατί εσύ αργείς να την αποδεκτείς.
Η αγάπη είναι πάντα εκεί,
Η αγάπη πάντα και στην μοναξιά σου με ελπίδα σε φροντίζει. Και σου διδάσκει με υπομονή την αρετή,
Να έχεις ψηλά το κεφάλι.

Ήθελα να 'μουνα μωρό,
να είμαι τόσο δα μικρό,
στο δάχτυλό σου πάνω να κοιμάμαι.
Να με κρατάς στην αγκαλιά,
κι εγώ να έχω τα φτερά κοντά σου να 'μαι.
Ήθελα να με κοιτάζεις μες στη γη,
να είμαστε αγκαλιά εγώ κι εσύ,
να μην πονάμε.
Ήθελα όλοι τους να είν' μωρά
χωρίς να δακρύζεις πια για αυτά,
να σε κοιτάνε,
να βλέπουν μέρη φωτεινά
και να γελάνε.

***************
********
****
**

************

Η neda είπε...

Ήθελα να ’μουν μια σταλιά
να έχω εσάς για συντροφιά
όπου και να ’ναι.
Να κάνουμε όνειρα τρελά
κι αυτά να είναι αληθινά
και να πετάμε.
Ήθελα να ’μασταν μωρά
να έχουμε όλα μια καρδιά να προχωράμε.

Η αγάπη σας με κάνει ν’ ανοίγω τα φτερά.
Ευχαριστώ.

=======


/Η anasa είπε...
ένα βασίλειο γεμάτο αγάπη και ζωή
τι όμορφο ένας πατέρας να έχει να φροντίσει
τέτοια όμορφα γλυκά αγγελούδια

πολύ όμορφη η παρέα σας
διαβάζοντας τις αναρτήσεις σας γέμισε η καρδιά μου αγάπη

==========
kante klik...sto link
Αφιερωμένο για την ανάσα της πληγωμένης αγάπης.

'

http://oyranios.blogspot.com/

--------

---

-

αφιερωμένο στον άνθρωπο.

Ταξίδι,στον απόηχο της θάλασσας ψυχής σου.

Ένας άγγελος,
και μια νεράιδα...
Παλάτι,η αγάπη
όλο το συμπαν
ο ήλιος των ζωντανών ουρανών.
Και φεύγεις και πετάς...
και αναγνωρίζεις πως το είναι το δικό σου,
ανήκει στις ψυχές της ζωής.

Τα βήματα,
οδηγούν στην τελειότητα,
εκεί που μπορείς να ακούς την ησυχία...
εκεί δημιούργησες την τελειότητα στα θέλω της καρδιάς σου,

που είναι δημιούργημα,της δημιουργίας
αληθινού Έρωτα.
Στα πάντα
το άγγιγμα των χρυσών φτερών.

Ήλιε, κρατάς τα πάντα στο φως της μέρας και της νύχτας
Αληθινά

Άγγελοι!

=============

======

==

Ο Ιωάννης ελάλη:

Αγαπημένο μου παιδί και παιδια μου,

αγαπημένα μου λουλούδια σε αυτήν την γη
που το άρωμα των λόγων της αγάπης, ο αδελφός προς τον αδελφό, και η αδελφή προς την αδελφή.
Το άρωμα των κρίνων της αγάπης που σκορπάτε.
Τα λόγια σου αγάπη, στο σύμπαν σας η αγάπη προσκυνά,
και τα πόδια σου πλένει γυναίκα, αόρατη Παναγιά.
Νεράιδες φτερουγίζουν στην καρδιά μου.
Και το φεγγάρι λιώνει του ήλιου σου τις ακτίνες στην καρδιά μου.
Γυναίκα ιέρεια του πόθου σου προς την αγάπη.
Τα αστέρια σβήνω, και το σκοτάδι επιτρέπω να ζει.
Λιώσε αγαπημένη μου κόρη τους αγγέλους σου…
Ιδού παιδιά μου…
Να το φως, για αυτήν την υπέροχη αγάπη σας, ζεί ο ίδιος ο πατέρας θεός,
Διο αγάπες μου,
εσείς είστε οι αίτιοι της αλήθειας του.
Να!
Το άρωμα σου κόρη μου, είναι ο ήλιος ο θεός του πατέρα, η ιέρεια Ελληνίδα μητέρα, η γη του Ηρακλή!
Ο λόγος που ο Χριστός αναστήθηκε… εσύ η μητέρα Ελληνίδα γυναίκα, μάνα του θεού.

Άρτεμις κόρη μου, Κατερίνα, σ΄αγαπάμε.

Του βασιλιά , το φεγγάρι, επιστολή στον ήλιο.

Όταν ένα αστέρι πεθαίνει,
χαμογελάει ο ήλιος στην ανατολή.
Όταν ένας ήλιος χαμογελάει
γεννιέται ένα καινούργιο αστέρι,
στην αναγεννημένη του ήλιου του την μορφή.

Όταν ένας ήλιος γεννιέται...
δεν γνωρίζει το τι θα πει σκοτάδι.
Και όμως πονά για το φως που ποτέ στα μάτια του δεν έχει δει.
Και σαν το φεγγάρι πλανιέται.
τραγουδώντας την αγάπη του που ξέρει, μα δεν βλέπει.
Και αναρωτιέται με απλότητα στον λογισμό του
και πλάθει δικαιοσύνη στην πληγωμένη του αγάπη

και ψάχνει στην προσευχή του να την βρει.
Λέει το φεγγάρι στην νύχτα του…
"θεέ μου. Τόσα πολλά αστέρια έπλασες στο σύμπαν, μα ούτε ένα φεγγάρι?"
Και χαίρεται ο ήλιος που το γεννά.

βλέποντας την καρδιά του

και χαμογελά.
…................

.........

....
Συμπληρώστε κάτοικοι του δάσους την συνέχεια,
με την δικιά σας την καρδιά.

Η δικιά μου η ματιά εσένα ρωτά αγάπη,

ήλιε μου απάντησέ μου:

τι θα πει σκοτάδι?

σ' αγαπώ

ΜΙΑ ΕΥΧΗ

Θα 'θελα να 'μουν ουρανός να μου ανήκουν τ' αστέρια και το φως,
να μπορώ να ακούω τις ευχές σου
κι απάντηση να δώσω σ' όλες τις προσευχές σου.

Τον ήλιο θα σου χάριζα κρύο να μην νιώσεις,
ζεστά να είναι τα χαμόγελα στο κόσμο σαν τα δώσεις.

Τα σύννεφα θα μάζευα βροχή να μη σ' αγγίξει,
και δάκρυ από τα μάτια σου ποτέ να μην κυλήσει.

Οι άγγελοι του ουρανού γαλήνη να σου δίνουν
και μες την τρυφερή τους αγκαλιά
με όμορφα τραγούδια να σε νανουρίζουν

μόνο αγάπη να έχεις στη ζωή
υγεία και ευτυχία
και στα γλυκά σου τα παιδιά
το φως απλόχερα για τη ζωή τους να χαρίζεις

σε ευχαριστώ πατερούλη....
να χαμογελάς πάντα.

Η ΑΓΑΠΗ ΜΙΑΣ ΝΕΡΑΙΔΑΣ

Ταξιδιώτης στον χρόνο πέρασα από τα μέρη σου νεράιδα της αγάπης αναζητώντας αυτά που έχω χάσει αυτά που κανείς δεν μου πρόσφερε ποτέ

Τα ξωτικά του δάσους με οδήγησαν εδώ στα μέρη σου ζητώντας αντάλλαγμα ,θέλουν λέει λίγο από το χώμα του μαύρου ρόδου που είναι ποτισμένο από τα δάκρυα του παρελθόντος

Δεν ξέρω τον λόγο νεράιδα αλήθεια σου λέω δεν ξέρω γιατί με άφησαν να έρθω εδώ ίσως επειδή έπαψα να αγαπώ, ίσως επειδή δεν υπάρχω πλέον

Ο καιρός πέρασε και είμαι ακόμα εδώ "είναι ωραία να αγαπάς"

μου είπες"ακόμα πιο ωραία να σ' αγαπάνε" είπα

Μη ξυπνήσεις ποτέ νεράιδα της αγάπης

Ψυχή μου,
Εγώ ειμί η απέναντι όχθη,
Και εσύ ο ποταμός.
Εσύ είσαι η γή που με ορίζει την πορεία,
Και εγώ το νερό που ο νούς σου σοφίζετε και με γεννά.
Ψυχή μου, μητέρα γυναίκα Εύα ,
Πανάγια αγάπη της αγάπης,
Στα σπλάχνα σου ζώ,
Και εσύ προς τα νεκρά αστέρια με ζητάς,
Ψυχή μου, ανάσα της καρδιάς της ψυχής μου.
Λογίσου, αν η αγάπη που λέτε στην γή, αργεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά σου,
Είναι γιατί εσύ άργησες να την αποδεχτείς.

Ψυχή μου, νεκρή μέσα στο σκοτάδι του φωτός,
Εσύ είσαι ο ήλιος μου μα δεν γνωρίζεις το τι εστί το φώς,
Και σήμερα γυναίκα γή μου, την γή του χώματος αγγίζω,
Για να με νιώσεις εσύ θεέ άνθρωπε γυναίκα στο χωμάτινο και θεϊκό κορμί σου.
Θεέ.


Ευαγγελισμός εστί φώς.
Και το φώς βρήκε την καρδιά σου ψυχή σου.
Που εγώ στην άλλη όχθη σου. Την ψυχή του νερού μου κοιτώ, χάρη σε εσένα που με γέννησες μάννα γυναίκα, ιέρια του ζωντανού χώματος μου.
Εύα, των ιερέων, κατάρα προς τον θεό σου,
Των ιερέων που σταυρώνουν το εγώ σου,
Των ιερέων πατέρων λειτουργών, της κατάρας σπορείς και δολοφόνοι του Ιησού χριστού υμών.
Των ιερέων που έχτισαν τον αυτοκατάρατο ναό σου,
Εγώ ο προφήτης Ηλίας στα μάτια σε κοιτώ.
Και την ξύλινη γνώση τους σφάζω , καίω, και τον θεό στα μάτια κοιτώ. Εσένα σταυρωμένη ιέρια, εσένα αγάπη του ανθρώπου.
Μάνα παναγία γυναίκα του ανθρώπου.

‘’εγώ ειμί ο ήλιος που τα μάτια της ψυχής μου αγάπη το ονομάζει,
Εσύ γυναίκα της ψυχής μου, τον ουρανό που τα άστρα κάτω στην γη, ζωντανά τα κατεβάζει.
Και το εγώ θεό σου σε ήλιο θεό ,
Στο ένα το πνεύμα σε σπουδάζει.
Σφάξε το προσωπείο σου,
Εκεί μέσα, το ένα το πνεύμα σου θεέ θα δεις.

Ψυχή μου,
Ποτέ σου δεν με άκουσες,
Εγώ ειμί το εντός σου,
Σιώπα την σκέψη που σε στεφάνωσαν, το νεκρό του άδη σου μυαλό,
Σιώπα, και άκου την καρδιά σου θεέ άνθρωπε, σβήσε το προσωπείο σου,
Και εγώ η αγάπη σου,
Πατέρας σου μητέρα σου του εγώ,
Θα σου φανερωθώ,
Σιώπα,
Αν δεν με γεννήσεις θέληση μου αγάπη.
Ποτέ την αγάπη δεν θα γνωρίσεις κοιτώντας την στα μάτια,
Σιώπα.
Άκου την καρδιά σου,
Εκεί είμαι, στο εσύ σου .
ψάξε αλατένια ψυχή,
Το είναι σου είναι η θάλασσά μου,
Το νερό σου είμαι εγώ.
Ψυχή μου.
Πάντα σ΄ αγαπούσα, σ΄αγαπώ, και θα σ΄αγαπώ.
Σιώπα τον χρόνο ,έχω ανάγκη να σε ζήσω, να σε αγαπήσω, μπορώ.
Εσύ ?

Αναγέννηση

====================
==========
====

apo neda ...

Αγγελάκια φτερουγίζουν στην καρδιά μου. Τα φτερά τους είναι και δικά μου φτερά. Αισθάνομαι τους κραδασμούς σε όλο μου το κορμί. Είναι φτερουγίσματα. Νιώθω τα δικά μου φτερά και θέλω να πετάξω ψηλά. Να φτάσω πιο κοντά στον πατέρα θεό. Να πάρω φως και να φωτίζω. Γιε του πατέρα μου σ’ ευχαριστώ γιατί μέσα απ’ τα λάθη και τον πόνο γνώρισα την αγάπη. Πατέρα μου σ’ ευχαριστώ γιατί νιώθω και είμαι αγάπη. Πατέρα μου και αγάπη μου σ’ ευχαριστώ. Η ψυχή μου κλαίει με δάκρυα χαράς. Το όλο του κορμιού μου σπαρταράει από ηδονή. Θεέ μου σ’ ευχαριστώ που με κάνεις να είμαι.Πατέρα μου είμαι χαρούμενη τώρα που κάνω λόγια το μούδιασμα του κορμιού μου. Σ’ ευχαριστώ για την ευλογία που μου έδωσες.

Αγάπη σ' αγαπώ.

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΝΕΡΑΙΔΕΣ

ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΤΟΥ ΧΤΕΣ... ΟΡΑΜΑΤΑ.... ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ...ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΓΕΝΝΗΜΕΝΕΣ...ΣΤΟΝ ΑΦΡΟ ΤΩΝ ΛΙΜΝΩΝ ΜΕΓΑΛΩΜΕΝΕΣ,ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΝΕΡΑΙΔΕΣ..ΠΟΝΕΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΕΝΑΝ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΑ ΜΑΓΙΑ..ΝΑ ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ...ΜΕ ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ...ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΣΤΙΧΟ...ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
...ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΤΟΥ ΧΤΕΣ ΑΠΛΩΝΑΝ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΤΟΥΣΑΝ...ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΛΩΝΟΝΤΑΙ...ΙΚΕΣΙΑ...ΕΥΧΗ...ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΗΝ ΟΔΥΝΗ...ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΝΕ...ΣΤΟ ΧΤΕΣ ΠΕΠΛΑ ΑΕΡΙΝΑ ΑΝΕΜΙΖΟΥΝ...ΜΑ ΣΗΜΕΡΑ...ΤΑ ΠΕΠΛΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΧΤΗ ΓΙΝΑΝ....

................................

απο αγνωστο συγραφεα..

ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΑΒΙΑ ΣΤΗ ΣΤΕΡΙΑ,

ΠΩΣ ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΖΩΝΤΑΝΗ

ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΝΕΡΟ ΤΟ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ...

ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΤΟΥΣ.

ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΛΕΙΔΙ

ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ

ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΜΕ ΖΩΗ !

ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ ΑΜΕΤΡΗΤΑ...

ψυχή μου

μέσα στα μαύρα πέλαγα του άγνωστου της ψυχής σου,
μέσα στο μαύρο του μυαλού της καρδιάς,
λουλούδια σου πλέκω για στεφάνι.
μιας καλημέρας σου, να ζωγραφίσουν τον ήλιο της ημέρας μαζί.

αγάπη απο ολόλευκο λουλούδι.
ζωή μου ολόχρυση ψυχή.
εσένα που κατοικείς στον άδη.
μια καλημέρα σου γράφω στην ψυχή σου, και θέλω να την περάσουμε μαζί.

αγάπη του ονείρου μου, του σύμπαντος είσαι εσύ η πλάση.
και τα λουλούδια μου στο χέρι σου ,ο γάμος της ψυχής σου με τον ήλιο σου.
και δένδρο του δάσους μας, είσαι γεννημένη,
να ζούμε στο δάσος μας αγάπη μου, εγώ και εσύ.
ένα τραγούδι θέλω με την φλογέρα μου στο δάσος να σου τραγουδήσω,
να είμαι εγώ το κορμί σου και οι νότες μου να είσαι εσύ.

διαμάντι και βασιλιά σου τις νότες μου να αφήσω,
αγάπη και όνειρο να ζήσουν φαναράκια ανάμενα μαζί.
στην καρδιά σας να φωτίζουν, πως η αγάπη γεννήθηκε να είναι ο ήλιος και η φλόγα.
αυτή η ιερή που ζει σε εσένα ψυχή.

σου χαρίζω λουλούδια στην χαρά σου,
να σε λουλουδίζουνε στην ψυχή.
και την αγάπη του ουρανού να έχεις στον ορίζοντα σου.
αυτήν την αγάπη αγάπη μου.

που την ζεις μόνο σε αυτήν την ανθρώπινη μορφή.

μπαξεβάνης

Μέχρι σήμερα νόμιζα ότι η ταπείνωση θα με βοηθήσει ν' ανοίξω τον πυρήνα μου. Σήμερα κατάλαβα ότι η ταπείνωση έχει τόση δύναμη που μπορεί να ανοίξει και άλλους πυρήνες, πόσο μάλλον αν ανήκουν σε ανθρώπους που αγαπάς. Θέλει κότσια "ν' ανοιχτείς". Θέλει κότσια να ομολογήσεις και να εξομολογηθείς. Είναι ανδρεία και μεγαλοσύνη μαζί να είσαι λευκό χαρτί. Η αγάπη του θεού είναι τόσο μεγάλη που συγχωρεί ακόμη και αυτούς που θέλουν αλλά δεν μπορούν. Ευχαριστώ. Όχι μόνο γιατί μου δείχνεις τον δρόμο. Ούτε μόνο γιατί με την αγάπη μου δείχνεις πώς αγαπούν. Σ' ευχαριστώ γιατί μου δείχνεις πώς να σπέρνω και να καλλιεργώ το χωράφι μου, αυτό που εσύ μου καθάρισες απ' τα ζιζάνια και τα αγκάθια, ώστε να το καρπωθώ εγώ και οι γύρω μου και να το αφήσω κληρονομιά σε αυτούς που θα έρθουν. Σ' αγαπώ όχι γιατί είσαι αγάπη μα γιατί είσαι λόγος. Κι ο λόγος είναι πύρινος. Η φωτιά ανάβει από μικρούς σπινθήρες. Η καύτρα ενός τσιγάρου μπορεί να κάψει ένα ολόκληρο δάσος αλλά και μια μικρή φλόγα φτάνει για να ζεστάνει τις καρδιές.

====================
=========
====
o vasilias tou dasous, eipe:

Το μαχαίρι, Άρης Αλεξάνδρου

'Όπως αργεί τ' ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κι οι λέξεις ν' ακονιστούν σε λόγο.
Στο μεταξύ
όσο δουλεύεις στον τροχό
πρόσεχε μην παρασυρθείς μην ξιπαστείς
απ' τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.
Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.

=========
====
==

σκοπός του ανθρώπου,
το μαχαίρι.

άνθρωπος εστί νόηση μέσα στην άγνοια της ντροπής και
της αλήθειας.
ανάμεσα σε αυτά τα διό,
ο θεός και ο άνθρωπος.
μεγαλήτερος δάσκαλος απο κάθε διδασκαλεία, τα λάθει του ανθρώπου.
και μεγαλήτερη αρετή, η παραδοχή των λαθών , απο τον άνθρωπο.

το μαχαίρι του ποιητή είναι η ματιά του ανθρώπου.
που ομολογεί το τι θέλει και το τί ξέρει απο το ακόνη του πόνου και της ψεφτιάς της υποκρισίας του που ζεί.

σκοπός του ανθρώπου το μαχαίρι.
μα και ο τροχός και αυτός επίσης σε αυτόν τον κόσμο μέσα στον άνθρωπο και αυτός ζεί.
νέ! ο ποιητής μας διδάσκει να αφήνουμε τις φωτιές και το παρελθόν μας .
και τα λάθοι μας να τα σβήνουμε, και το μαχαίρι να κοιτάμε.

μα νέδα μου γλυκιά μου κόρη.
εκτός απο το μαχαίρι της αλήθειας.
υπάρχη και το χέρι που πιάνει το μαχαίρι.
και το σπρώχνει μέσα στην καρδιά, που λόγο που το αγαπά...
αυτό σπέρνει,
και την μαχαιριά θερήζει.

τεληκά τί είναι αγάπη????

και τί αγαπά ο άνθρωπος??

τεληκά το μαχαίρι τί κόβει?
την αλήθεια?
ή το ψέμα?

η αλήθεια είναι το μαχαίρι,
και το χέρι η καρδιά.
που κόβουν το σύμπαν ...σε ψέμα η αλήθεια.

αυτό οι σπινθύρες απο το ακόνι, το ζωγραφήζουν στα ματια μου τα νεκρά.

ο λόγος είναι μαχαίρι,

η καρδιά του ανθρώπου το ακόνι.

και ο θεός η φωτιά.

που άναψε μέσα απο τον πόνο της καρδιάς σου.

και έκανε τον θεό να σκήψει το βλέμα του προς την γή.

Όλοι είμαστε ένας ιστός!!Και από το άπειρο ερχόμαστε και πηγαίνουμε στο κέντρο του ιστού και το ανάποδο!!Έτσι είναι η αγάπη=θεός=εμείς στην ψυχή μας..!!Εμείς μελετάμε το ευαγγέλιο για να μετουσιουθούμε στον ήδη υπαρκτό ιστό άλλα έτσι θα είμαστε 1 ταυτόχρονα!!!Ίοάννη μας σε ευχαριστούμε για όλα γιατί με την διδασκαλία σου μας αφυπνήζεις και έτσι παίρνουμε τον δρόμο μας χωρίς φόβο!!Σε αγαπάμε πολύ!!

ΤΟ ΝΕΡΑΙΔΟΧΩΡΙΟ

Aπο την bagie με αγαπη...

Καλως ηρθατε στο νεραιδοχωριο,στο χωριο της αγαπης..οποιος πιστευει πως δεν υπαρχουν νεραιδες..κανει λαθος,υπαρχουν και εχουν να δωσουν πολυ αγαπη....
Στο δασος μας θα τις γνωρισετε....

Καλώς σας βρήκα, κάτοικοι του δάσους!

απο κατερίνα

Ουρανε μου
Στεγη των ψυχων-η γη των αγγελων
θαλασσες τα αστρα σου
ελπιδες τα χρωματα του ηλιου σου.
Αγαπη,καμαρι των γεννησεων σου
Ενα καλως ορισμα
περασες τους κηπους της καρδιας σου
και εφτασες ταξιδι μακρινο στα ονειρα σου!
Ενας ηχος και εγινες κελαηδημα,εισαι
μονακριβο περιστερι βασιλειας του
βασιλεια σου.
Χαμογελασε στην αγαπη σου
σ`αυτο που εχεις στην καρδια σου!
Κι`ας γινει αιωνια πιστη σου.


_________________________

Η πατριδα της ψυχης σου,η αγαπη σου....

καλημέρα

dimitra eipe:

kalimera kalimera kalimera!
na einai euxomai se oli thn diarkeia ths h hmera omorfh kai gleikia gia olous!!!!!

ioannis:

Καλή και ευλογημένη ημέρα Δήμητρα μας, και σε όλους τους κατοίκους του δάσους μας. Μια δημιουργική και χαρούμενη ημέρα.

έκανα την καρδιά μου βράχο..

Και την βούτηξα στην θάλασσα της αγάπης σου..

Να είσαι η θάλασσα.. και εγώ η δικια σου η ακτή.

--να τρέχουν στον βράχο τα νερά σου..

και οι δροσοσταλίδες μου να είσαι εσύ....

να γίνεσαι φωτιά και να με λιώνεις.

Σαν το νερό να εξανεμίζω..

Και να διαλώ,Σαν το σφουγγάρι να σε ρουφώ στο μέσα μου..

και να είσαι η φλόγα του ήλιου στην καρδιά μου.

Ένα ποίημα μια ελπίδα..

Να ζει.

======================

Όποιος ενδιαφέρετε να γίνει μέλος σε αυτό το πόστ, να στείλει αμαιλ στο : ovasiliastoudasous1@yahoo.gr